Γράφει ο Ηλίας Σχίζας:
Μελωδικός ο τίτλος, με διάθεση σαφώς ακόμη καλοκαιρινή.....
Κι’ ενώ το καταμεσήμερο κορυφώνεται, συμπαρασύροντας μαζί
του και την θερμοκρασία, η ανάγκη για λίγες στιγμές δροσιάς και χαλάρωσης,
τάσσεται επιτακτική… Η εικόνα της
παραλίας Σεργούλας, σε συνδυασμό με τις πλέον αρμόζουσες των συνθηκών, απλά
ονειρική…
Μια τρίλεπτη ανακούφιση του οπτικού μας πεδίου και μετά η
στροφή. Η στροφή που στα δεξιά της μοιάζει σαν μια ανοιχτή αγκαλιά, έτοιμη να
σε υποδεχτεί η Σεργούλα, σε μια όαση δροσιάς ενώ παράλληλα το βλέμμα χάνεται
στο βάθος του Κορινθιακού και μέσα από το πρίσμα της γέφυρας, φτάνει ως το
Ιόνιο…
Η στροφή είναι το μέσο, για αυτή την όμορφη διαδρομή που
πολλοί διαβάτες τις εποχής την έχουν επιλέξει. Από Σεργούλα ως την Γλυφάδα ή
την Σπηλιά και φυσικά αντίστροφα. Είναι προορισμός ειδυλλιακός για τους
ρομαντικούς ή για τα ζευγαράκια που στο παγκάκι αφήνονται από τον χρόνο για να
ζήσουν εκείνη την στιγμή. Είναι τα φυσικά όρια των δύο όμορων οικισμών (Γλυφάδα
- Σεργούλα) και είναι η αρχή του οδικού τόξου που εκτείνεται στην άνω Γλυφάδα..
Πολλά στοιχεία χαρακτηρίζουν ετούτη την στροφή και φυσικά
δεν θα μπορούσα όλα να τα αναφέρω σε λίγες γραμμές. Οπότε αφήνω και μερικά για
παρακάτω. Μα τώρα, μέσα στο καταμεσήμερο, ένας άντρας που ρυθμίζει την
κυκλοφορία είναι εδώ για να μας σταματήσει..
Περίπου στα εκατό μέτρα πριν, δίπλα στο κοιμητήριο της Γλυφάδας, μια κόκκινη
σημαία μας σταματάει, χάριν της τοποθέτησης προστατευτικής μπάρας, από
εξειδικευμένο συνεργείο της περιφέρειας. Αρχικά ένα αίσθημα συμπόνιας, για τους
εργάτες, που αυτή την ώρα συνεχίζουν να δουλεύουν μέσα στο λιοπύρι και σε
αντίξοες συνθήκες γι’ αυτούς..Αμέσως μετά στο μυαλό μου οι τόσες ελλείψεις σε
ένα τόσο χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο σημείο. Αστραπιαία ένα προσωπικό
παράδειγμα που θα μπορούσε να έχει
εξελιχθεί ίσως, σε ένα πολύνεκρο δυστύχημα..Σας το παραθέτω εν τάχη, για την
καλύτερη αντίληψη της κατάστασης..
Είναι γύρο στις δύο το μεσημέρι που κατευθύνομαι μέσο του
οδικού τόξου που προανέφερα, από την άνω Γλυφάδα προς το κέντρο του οικισμού.
Πορεία προς το σημείο της εν λόγω στροφής και μετά αριστερά προς Γλυφάδα. Έχω
φτάσει στην μεγάλη κατηφόρα και κατεβαίνω με πρώτη πλησιάζοντας την στροφή. Η
ορατότητα περιορίζεται σε έναν κυρτό καθρέφτη, που ελέγχεται ο δρόμος από αριστερά
ενώ δεξιά περιορίζεται περίπου στα σαράντα μέτρα. Σταματημένος, ελέγχω
προς κάθε σημείο και ξανά από αριστερά αφού η στροφή κλείνει περισσότερο από
εκεί, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μειωμένα περιθώρια αντίδρασης και αντανακλαστικά.
Πατάω γκάζι στην πρώτη για να βγω και σε δευτερόλεπτα αντιλαμβάνομαι πως από
δεξιά, έχει φτάσει σχεδόν πάνω μου, στα δέκα μέτρα και με αυξημένη ταχύτητα, το
λεωφορείο της γραμμής. Σκέφτομαι να επιταχύνω αλλά αν το έκανα συνεχίζοντας
προς την πορεία μου, τότε το πολύνεκρο δυστύχημα που σας προανέφερα θα ήταν
απλά γεγονός. Έτσι επιτάχυνα προς το απέναντι πλατωματάκι και με έναν ελιγμό το
άφησα να περάσει από δίπλα μου.. Ελιγμός θανάτου… Φυσικά δεν είναι το μόνο
παράδειγμα, αφού πολλά δυστυχήματα έχουν σημειωθεί στο συγκεκριμένο σημείο και
κατά μήκος όλης αυτής της παραδεισένιας, κατά τα άλλα ακτογραμμής. Ευτυχώς..
Κανένα θανατηφόρο.. Οι παράγοντες που συνέβαλαν σε αυτά βέβαια ποικίλουν και
σαφώς χρίζουν την απαραίτητη προσοχή όλων αλλά και την αμέριστη μέριμνα των
υπευθύνων.
Όμως η κόκκινη σημαία κουνιέται ξανά.. Ο εργάτης του
συνεργείου με διαβεβαιώνει πως μπορώ να περάσω από το ένα ρεύμα αφού από το
άλλο συνεχίζονται οι εργασίες. Οδηγούμαι προς την στροφή όπου και διαπιστώνω
πως η μπάρα, που σχεδόν έχει τοποθετηθεί καθ’ ολοκληρίαν εφάπτεται με το
τελείωμα του οδοστρώματος, όπως άλλωστε είναι και το φυσικό. Κλείνει όμως εκείνο
το πλατωματάκι που πριν λίγες μέρες
στάθηκε αρκετό για να αποτρέψει ένα μακελειό.. Ψυχραιμία..! Δυο γουλιές ούζο
είναι ότι πρέπει, για να κατευνάσει τα πνεύματα κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια της
Σεργούλας. Στο μεταξύ, ο πρόεδρος της Γλυφάδας έχει μεταβεί είδη στο σημείο των
εργασιών και μετά από επικοινωνία με καθησυχάζει, για την αλλαγή και
επανατοποθέτηση της μπάρας έτσι ώστε να διασφαλίζεται έστω και το ελάχιστο από
το μικρό πλατωματάκι της στροφής.
Αρκετά όμως με την
βολή που μας προσφέρει το μικροκλίμα των πλατανιών. Είναι ώρα για μια επιτόπου
ενημέρωση, από τον πρόεδρο της Γλυφάδας κο Παναγιώτη Καπεντζώνη. Προσεγγίζουμε και πάλι λοιπόν την
στροφή, όπου με χαρά μου, διαπιστώνω και από κοντά την επανατοποθέτηση της
μπάρας, ελευθερώνοντας έστω και λίγο χώρο επιπλέον..
Ο πρόεδρος διακρίνοντας το έντονο ενδιαφέρον για το θέμα,
σπεύδει, γνέφοντας μου, να μου αναπτύξει την δική του θέση και πρόταση,
εμμέσως.. Μεταφερόμαστε στην ανηφόρα, σε ένα πρόχειρο, σχεδόν αόρατο δρομάκι
που προσεγγίζει την δυτική μεριά του νεκροταφείου. Ίσως όμως, όπως μου αναλύει
ο πρόεδρος με την σωστή τεχνική παρέμβαση,
να είναι ικανό για να αποκαταστήσει το ρεύμα προς Γλυφάδα και έτσι με την
ανάλογη διάνοιξη και σηματοδότηση να περιοριστεί η στροφή, ως έξοδος προς
Σεργούλα.
Δεν είναι δύσκολο για κάποιον που έχει σαφή εικόνα και
αντίληψη του θέματος να εντοπίσει τις ελλείψεις, σε όλη αυτή την παράκτια οδό
(σηματοδότηση, φωτισμό, τακάκια επιβράδυνσης κλπ). Όμως εδώ δεν αρμόζει στην
σοβαρότητα του θέματος μια τόσο επιφανειακή προσέγγιση.
Είναι επιτακτική και άμεση η ανάγκη για την παρέμβαση
κάθε αρμοδίου, έτοιμων να ενσκήψουν με σοβαρότητα στο θέμα και φυσικά να μην
αναλωθεί άλλος πολύτιμος χρόνος για την γνωστή πλέον ωρίμανση των διαφόρων
μελετών η την μετατόπιση των ευθυνών από τον Άννα στον Καγιάφα...!
ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!!!!
