31/7/16

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και πολύ υπ-ανάπτυξη...

Ο τιτλος προσομοιαζει με τον τιτλο του τραγουδιου που αποτελεσε την ελληνικη συμμετοχη στη Eurovision του 1974 (ετος μεταπολιτευσης)....γραφει στο φυλλο 322 ο Δρομος της Αριστερας.

Και φυσικα δεν ηταν ούτε το τραγούδι, ούτε η Eurovision που θέλαμε να σας θυμήσουμε...Αναζητούσαμε στο ΔΩΡΙΣ Radical πόσους νέους φόρους θα κληθούμε να πληρώσουμε μέσα στο καλοκαίρι... και στο ψάξιμο επάνω, ήρθε το συγκεκριμένο κείμενο σαν κερασάκι στην τούρτα καταγράφοντας με απόλυτη ακρίβεια την καθημερινή μας πραγματικότητα "Όλο το καλοκαίρι οι Έλληνες μετράνε. Μετράνε πόσα χρωστάνε, πόσα πρέπει να δώσουν, πόσα πρέπει να βρούνε, πόσα λείπουν, πόσα θα πληρώσουν παραπάνω, πώς θα επιβιώσουν."

Την ίδια στιγμή που εμείς... μετράμε, ο πρωθυπουργός μάλλον μας έκανε πλάκα, δίνοντας συνέντευξη στον ΣΚΑΪ (ναι βρε, αυτόν τον ίδιο τηλεοπτικό σταθμό που επί χρόνια κατακεραύνωνε) και εκτιμώντας πως "Αριστερή πολιτική σήμερα είναι δουλειές, επενδύσεις, αύξηση ΑΕΠ και δίκαιη μοιρασιά του. Αυτό είναι αριστερή πολιτική. Εγώ δεν καταλαβαίνω κάτι διαφορετικό. Αν κάποιος έχει να μου φέρει πιο αριστερή πρόταση από αυτήν, να μου τη φέρει»....και αν δεν παγώσατε ακούγοντας ή διαβάζοντας τα παραπάνω, τουλάχιστον μπορείτε να γελάσετε πικρά...

Η Αριστερή πολιτική της κυβέρνησης, μάλλον βλέπει ως 'ανάπτυξη' τις χιλιάδες των απολύσεων και των λουκέτων που αφήνει πίσω του το καλοκαίρι του 2016, μάλλον βλέπει ως καθαρή 'επένδυση' το ξεπούλημα των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη γερμανική Fraport, που θα βάλει 330 εκατ. τα οποία θα πάρει από το πακέτο Γιούνκερ (!) κρατώντας τα κέρδη για τον εαυτό της, και θα κάνει προσλήψεις... αφού προηγουμένως στείλει σπίτι τους τους εργαζόμενους σε αυτά...

Και επειδή είναι πολλά τα 'πειστήρια' της 'αριστερής' πολιτικής της κυβέρνησης, σας παραπέμπουμε απευθείας στο editorial του Δρόμου της Αριστεράς, από τον οποίο δανειστήκαμε μερικά στοιχεία, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ 

29/7/16

Εξαιρετική επιτυχία είχε στην Ιτέα η πρωτοβουλία της Ουτοπίας

Με εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία διοργανώθηκε την Τρίτη 26 Ιουλίου στο Μώλο Ιτέας η συναυλία αλληλεγγυης Roadh Use Blues Club, διευρύνοντας την συνεργασία που έχει ήδη ξεκινήσει με την πρωτοβουλία της Ουτοπίας, ώστε από κάθε αντίστοιχη ανοιχτή εκδήλωση να συγκεντρώνονται τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία η Ουτοπία θα μοιράζει στη συνέχεια σε όσους έχουν ανάγκη στην ευρύτερη περιοχή.

Πάνω από 300 άτομα, εξαιρετικά σημαντική και αιχμηρή η συμμετοχή της νεολαίας της περιοχής, αποδεικνύουν ότι σε καιρούς δύσκολους, ο κόσμος μπορεί να είναι ενεργητικός, μπορεί να παράγει σκέψη, μπορεί να κάνει υπερβάσεις και να προχωρά το αίσθημα της αλληλεγγύης του πολλά επίπεδα μπροστά.

Η πρωτοβουλία της Ουτοπίας, στο τέλος της εκδήλωσης, απηύθυνε μάλιστα ανοιχτό κάλεσμα για συνέλευση στον κόσμο, για την ερχόμενη Κυριακή 31 Ιουλίου, στις 11.00 το πρωί στο Ρακομελλιο στο Μαθιό... Όσοι πιστοί προσέλθετε...
Παρακάτω φωτογραφίες από την εκδήλωση. ..




28/7/16

Και να σου ο ΕΝΦΙΑ που θα.... καταργούνταν. ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ.

Η καταλληλότερη περίοδος ήταν ανέκαθεν η καλοκαιρινή, ακριβώς εκεί στα 'μπάνια του λαού' για να περάσουν μέτρα και υπο-μετρα, με τα οποία -η εκάστοτε κυβέρνηση- γνώριζε ότι ο κόσμος θα αντιδράσει... Έτσι και τώρα, τέλη Ιουλίου αναμένουμε όλοι την λυπητερή για τον ΕΝΦΙΑ, που θα... καταργούνταν, αλλά ως φαίνεται παραμένει και ενισχύεται, ως άλλη μια "αναπτυξιακή" πολιτική...
Για να μην γράφουμε αμπελοφιλοσοφίες, αναδημοσιεύουμε παρακάτω, μέρος του πολύ κατατοπιστικού ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη, ολόκληρο το κείμενο του οποίου μπορείτε να βρείτε εδώ (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8984700). 

ΕΝΦΙΑ_ Χειρότερο και από πέρυσι το αντιλαϊκό χαράτσι
Να «χρυσώσει το χάπι» επιχειρεί η κυβέρνηση για το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ, με τα εκκαθαριστικά του οποίου για το 2016 θα έρθουν αντιμέτωπα το αμέσως επόμενο διάστημα τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.
Σε αυτό το πλαίσιο και καθώς από φέτος μπαίνουν σε εφαρμογή μια σειρά διατάξεων που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ οι οποίες καθιστούν ακόμα χειρότερο το χαράτσι που τάχα... θα καταργούσε, προχωρά στο «παρά 1» στην προσωρινή αναστολή ορισμένων από αυτές, γεγονός που φυσικά δεν αλλάζει ούτε τη μονιμοποίηση ούτε τη χειροτέρευση του χαρατσιού που επιβάλλεται σε κάθε σπιθαμή της μικρής ακίνητης περιουσίας και της λαϊκής κατοικίας.
Συγκεκριμένα, από φέτος αυξάνονται οι συντελεστές υπολογισμού του κύριου φόρου του ΕΝΦΙΑ για τα οικόπεδα, καταργείται η έκπτωση του 20% για τα κενά και μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, μειώνεται το όριο της αξίας της ακίνητης περιουσίας πάνω από το οποίο επιβάλλεται και συμπληρωματικός φόρος, από τις 300.000 ευρώ μέχρι σήμερα στις 200.000 ευρώ, ενώ παράλληλα διογκώνονται οι συντελεστές για τον υπολογισμό του συμπληρωματικού φόρου. Παράλληλα, επιβάλλεται για πρώτη φορά συμπληρωματικός φόρος και στα ιδιοχρησιμοποιούμενα ακίνητα για την άσκηση κάθε είδους επιχειρηματικής δραστηριότητας, ενώ, ταυτόχρονα, διατηρείται η πρακτική που αποκλείει ανέργους, ΑμεΑ, πολύτεκνους κ.ά. ακόμα και από τις όποιες «εκπτώσεις» και απαλλαγές από το χαράτσι προβλέπονται για τις συγκεκριμένες κατηγορίες του λαϊκού πληθυσμού, αφού στο συνολικό ετήσιο οικογενειακό εισόδημα που λαμβάνεται υπόψη για τη χορήγηση των όποιων «ελαφρύνσεων» θα συμπεριλαμβάνονται ακόμη και εισοδήματα όπως τα επιδόματα ανεργίας, το ΕΚΑΣ, οι αποζημιώσεις απολύσεων και τα ποσά κοινωνικών παροχών...
Ενώ όλα τα παραπάνω ισχύουν στο ακέραιο, με τροπολογία που κατέθεσε χτες η κυβέρνηση και ψηφίστηκε στη Βουλή, αναστέλλεται «ειδικά για το έτος 2016» η διάταξη που ψήφισε στο πολυνομοσχέδιο - έκτρωμα, φέτος το Μάη, με την οποία στον υπολογισμό του συμπληρωματικού φόρου συνυπολογίζονται για πρώτη φορά και τα αγροτεμάχια, καθώς και τα οικόπεδα εκτός σχεδίου πόλης ή οικισμού.
Παραμένει ορθάνοιχτο, δηλαδή, το ενδεχόμενο η συγκεκριμένη διάταξη να εφαρμοστεί από τον ΕΝΦΙΑ του 2017, πολύ περισσότερο που η αιτιολογία που επικαλείται η κυβέρνηση για την προσωρινή αναστολή της είναι το «να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στους φορολογούμενους να ελέγξουν την ορθή απεικόνιση» των αγροτεμαχίων τους «και να προβούν, όπου απαιτείται, στις απαραίτητες διορθώσεις»...
Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ίδιας της κυβέρνησης, η εφαρμογή αυτής της πρόβλεψης θα ανεβάσει το συνολικό χαράτσωμα μέσω ΕΝΦΙΑ κατά 230 εκατ. ευρώ.
Στην ίδια τροπολογία για τον ΕΝΦΙΑ, ορίζεται επίσης ότι η προθεσμία για την πρώτη φετινή δόση λήγει τέλος Σεπτέμβρη, ενώ για την τελευταία - πέμπτη - δόση θα λήξει τέλος Γενάρη του 2017.
Τέλος, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρ. Αλεξιάδης, ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή η διάταξη με την οποία άτομα με αναπηρία, πολύτεκνοι, νοικοκυριά με πάρα πολύ χαμηλό εισόδημα κ.ο.κ. θα έχαναν τις «εκπτώσεις» κατά 50% και τις απαλλαγές από τον ΕΝΦΙΑ, αν είχαν εισοδήματα από τόκους καταθέσεων άνω των 300 και 600 ευρώ, αντίστοιχα.
 

25/7/16

Ο υπ. Ανάπτυξης στα χωριά μας...

Στη Γλυφάδα Δωρίδας βρέθηκε το βράδυ της Κυριακής ο υπουργός Ανάπτυξης Γιώργος Σταθάκης, με συνδαιτημόνες μεγάλη παρέα από τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο...

Το Δωρίς Radical δεν θα μπορούσε παρά συναντώντας τον να του θέσει ένα δημοσιογραφικό ερώτημα, απόρροια όσων μας είπε στην κεντρική μηνιαία συνέντευξή μας, ο δήμαρχος Δωρίδας Γ. Καπεντζώνης...

Ρωτήσαμε λοιπόν τον υπουργό, για τα 'ανοιχτά' ζητήματα χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει η περιοχή μας, αναφορικά με τα ζωτικής σημασίας έργα που θα έπρεπε να ενταχθούν σε ΕΣΠΑ, αυτό του βιολογικού καθαρισμού, και αυτό της αναβάθμισης του δικτύου υδροδότησης...

Όπως και ο ίδιος μας δήλωσε "αυτής της φύσης τα έργα εντάσσονται εξ' ολοκλήρου σε ΕΣΠΑ και χρηματοδοτούνται από τις περιφέρειες". Τόνισε μάλιστα, δίνοντάς μας και αποκλειστική είδηση,  πως την ερχόμενη Τρίτη (26 Ιουλίου) έχει σύσκεψη με τους συμβούλους που επεξεργάζονται τα επιλέξιμα έργα για το ΕΣΠΑ 2020 για να εξετάσουν την πορεία των έργων... Στην επισήμανσή μας ότι η Περιφέρεια είναι σε υποχρηματοδότηση και τι θα μπορούσε να γίνει για τα έργα που δεν θα μπορέσουν να ενταχθούν στο πλαίσιο του 2020, η απάντηση ήταν...ασαφής ή και πολύ σαφής (εξαρτάται πως το προσεγγίζει κανείς)..."για έργα που δεν έχουν φτάσει σε επιλέξιμο στάδιο, το υπουργείο δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα". 

Ως φαίνεται, ο υπουργός ήρθε, είδε, απήλθε, αλλά για το μάρμαρο κουβέντα...

Παρακάτω, φωτογραφικά στιγμιότυπα από την επίσκεψή του στη Γλυφάδα...







23/7/16

Ανοιχτή Εκδήλωση για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση - 10 Αυγούστου στα Χάνια

To ΔΩΡΙΣ Radical (http://dorisradical.blogspot.gr/), θέλοντας να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο συνάντησης των ενεργητικών ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή της Δωρίδας, ανοίγει ένα από τα σοβαρότερα θέματα της εποχής που αφορά στην «Παραγωγική Ανασυγκρότηση στην Ελληνική Περιφέρεια», διοργανώνοντας ανοιχτή εκδήλωση στις 10 Αυγούστου, στις 20.30 μ.μ. στο Κοινοτικό Αναψυκτήριο στα Χάνια.

Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι ο Δημήτρης Κοδέλας, Γεωπόνος και πρώην βουλευτής, ενώ παράλληλα, τα μέλη του ΔΩΡΙΣ Radical θα περιγράψουν τους στόχους της νέας εναλλακτικής φωνής ενημέρωσης της Δωρίδας, μέσω του blog μας, δίνοντας την ευκαιρία σε όλους όσοι θα παρευρεθούν να διατυπώσουν απόψεις, να ανταλλάξουν γνώμες, να δημιουργήσουν έναν εποικοδομητικό διάλογο για το θέμα.

Θα ακολουθήσει μουσική βραδιά με ένα νεανικό σχήμα (Κωνσταντίνος Παπαγιάννης Κιθάρα-Τραγούδι, Ιωάννα Πάλλα, Ακορντεόν, Βασιλική Δασκαλοπούλου Τραγούδι, Ηλίας Ντίνος Μπουζούκι-Τραγούδι).


Τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν από το ΔΩΡΙΣ Radical για την επισκευή-συντήρηση του Γυμνασίου – Λυκείου Ευπαλίου.

21/7/16

Ο ένας Δήμος μετά τον άλλο εναντιώνονται στην ΤΤΙP… Εμείς;

Για τη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου (γνωστή και ως ΤΤΙΡ) έχουν γραφτεί πολλά. Τόσα όσα χρειάζεται για να αντιληφθεί και πιο ανίδεος πολίτης ότι πρόκειται για το πιο τέλεια οργανωμένο διεθνές έγκλημα κατά των λαών, κατά της όποιας κρατικής – εθνικής υπόστασης, προς όφελος ιδιωτικών κεφαλαίων… του κέρδους δηλαδή.

Ας τα πάρουμε λίγο από την αρχή για να καταλάβουμε όλοι περί τίνος πρόκειται:
Η Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων (Transatlantic Trade Investment Partnership) είναι μια συμφωνία “ελεύθερου εμπορίου και συναλλαγών”. Προπομπός της συμφωνίας αυτής αποτελεί η CETA (Comprehensive Economic and Trade Aggreement), η συμφωνία μεταξύ της Κυβέρνησης του Καναδά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία έχει ήδη ψηφιστεί και στην οποία… δεν αναγνωρίζεται η ονομασία προέλευσης γνωστών ελληνικών προϊόντων όπως είναι η μαστίχα Χίου, οι ελιές Καλαμάτας, η φέτα, ο κρόκος Κοζάνης, τα φασόλια Πρεσπών και Καστοριάς, το ελαιόλαδο Σητείας κ.ά….. για αρχή.

Σε ποιους τομείς θα μπορούσε να έχει επίπτωση η διατλαντική συμφωνία;
Προβλεπόμενες επιπτώσεις του TTIP στην ΕΕ αφορούν:
Τον αγροτικό τομέα. Υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση της ποιότητας στα αγροτικά προϊόντα υπέρ της Ευρώπης. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ακολουθούν πλήρως τις ονομασίες προέλευσης, το δε σύστημα της γεωγραφικής ένδειξης αντιμετωπίζεται περιοριστικά. Οι θέσεις αυτές αν παραμείνουν ως έχουν στη διαπραγμάτευση θα πλήξουν και τα ελληνικά προϊόντα.

Την ασφάλεια των τροφίμων και τα μεταλλαγμένα προϊόντα. Η Ευρώπη αρνείται την καλλιέργεια τους. Το ρυθμιστικό πλαίσιο που πρέπει να εναρμονιστούν απέχουν μεταξύ τους. Στη Διατλαντική Συμφωνία (Σχέδιο) φαίνεται να υπάρχει μεγάλη δυνατότητα επιρροής των επιχειρηματικών ομίλων στη διαμόρφωση του ρυθμιστικού πλαισίου, που μπορεί να ερμηνευθεί ως απειλή υποβάθμισης της δημόσιας υγείας, της περιβαλλοντικής προστασίας και των δικαιωμάτων όπως αυτά απορρέουν από τις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συνθήκες.

Την ασφάλεια των πολιτών και του περιβάλλοντος. Μέχρι τώρα στην ΕΕ για να βγει ένα προϊόν στην αγορά θα πρέπει να πληροί κάποιες προδιαγραφές για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην Αμερική και με την ΤΤΙΡ θα γίνει το ίδιο.

Την διαδικασία επίλυσης διαφορών (υπερεθνικών) επενδυτών με Έθνη-Κράτη. Οι προβλεπόμενες ρήτρες οχυρώνουν τους επενδυτές, οι οποίοι μπορούν να στραφούν κατά των κυβερνήσεων όταν κρίνουν ότι παραβιάζονται οι κανόνες της Διατλαντικής Συμφωνίας (και όχι μόνο τα κράτη).

Το διεθνές κύμα αντίστασης στην ΤΤΙΡ ακουμπά και την Ελλάδα

Από τη στιγμή που έχουν γίνει γνωστές οι… παρενέργειες της συμφωνίας, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι ανά τον πλανήτη δεν έχουν μείνει με τα χέρια σταυρωμένα. Κινήσεις πολιτών, πολιτικά – περιβαλλοντικά κινήματα, κόμματα και συλλογικότητες έχουν δημοσίως ορθώσει λόγο ενάντια στην Διατλαντική Συμφωνία.
Το «κύμα» αυτό εναντίωσης δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από την Ελλάδα… Ήδη, εδώ και ένα χρόνο περίπου έχει συσταθεί μια Ελληνική Πρωτοβουλία STOP TTIP-CETA ως δίκτυο συλλογικοτήτων, οργανώσεων και ενεργών πολιτών… Παράλληλα, και ύστερα από σημαντικές πιέσεις, μόλις προχθές (18 Ιουλίου) ο  Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Νίκος Βούτσης υπέγραψε τη σύσταση και συγκρότηση της ειδικής  Επιτροπής με την ονομασία «Ειδική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για το περιεχόμενο και τις διαδικασίες σύναψης των διατλαντικών εμπορικών συμφωνιών»

Η Επιτροπή θα βρίσκεται σε διαρκή συνεργασία και επικοινωνία με την Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και, μέσω αυτής, με τους Έλληνες ευρωβουλευτές. Επίσης θα συνεργάζεται με εκπροσώπους της Κοινωνίας των Πολιτών που έχουν εκδηλώσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες, όπως η Greenpeace, ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ κ.ά. Η νέα Επιτροπή θα διερευνά το περιεχόμενο και τις διαδικασίες σύναψης των διατλαντικών συμφωνιών εμπορίου μεταξύ Ε.Ε., Καναδά και Η.Π.Α.. Αντικείμενο της θα έχει μεταξύ άλλων, την προώθηση της διαφάνειας στις εμπορικές διαπραγματεύσεις, η συνεργασία με τυχόν αντίστοιχες επιτροπές των κρατών μελών της Ε.Ε., καθώς και η διατύπωση προτάσεων προς την κυβέρνηση, με… συμβουλευτικό –ωστόσο- χαρακτήρα. Μένει να αποδειχθεί εάν η Επιτροπή θα κάνει ουσιαστικό έργο ή συστάθηκε απλώς για να συζητά…

Όλο και περισσότεροι τοπικοί φορείς εναντιώνονται, δίνοντας το παράδειγμα

Περισσότεροι από 1500 Δήμοι της Ευρώπης έχουν πάρει αποφάσεις και έχουν κηρύξει τις περιοχές τους Ελεύθερες Ζώνες απόTTIP CETA. Μεταξύ των πόλεων είναι οι μεγάλες πόλεις: Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βιέννη, Οξφόρδη, Άμστερνταμ κ.α.  [περισσότερα μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ:  https://map.ttip-free-zones.eu]

Και στην Ελλάδα, η αντίδραση κατά της Διατλαντικής συμφωνίας, φουντώνει σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Μέχρι αρχές Ιουλίου του 2016, περίπου 25 ελληνικοί δήμοι και περιφέρειες είχαν δημοσίως αντιταχθεί, δηλώνοντας τις περιοχές τους «Ελεύθερες Ζώνες»…
1.    Αιγάλεω, 2.    Κέρκυρας, 3.    Νέας Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας,
4.    Αγίων Αναργύρων - Καματερού, 5.   Λευκάδας, 6.    Θεσσαλονίκης,
7.    Χαλανδρίου, 8.    Λέσβου, 9.    Λάρισας,
10. Τυρνάβου, 11. Αριστοτέλη –Ιερισσού, 12. Αγίου Δημητρίου Αττικής,
13. Μεγάρων, 14. Ζωγράφου  15. Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης
16. Αγίας Παρασκευής 17. Παπάγου – Χολαργού 18. Αγίας Βαρβάρας Αττικής
19. Σπάρτης 20. Ηρακλείου Κρήτης 21. Βόλου
22. Αγίου Ιωάννη Ρέντη -  Νίκαιας, 23. Πλατανιά [Κρήτης] 24. Αίγινας
Αντίστοιχες αποφάσεις έχουν λάβει και η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής [απόφαση ενάντια στην TTIP CETA], αλλά και οι Περιφέρειες Ελεύθερες Ζώνες: Ιονίων Νήσων | Αττικής | Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου (απόφαση αντίθετη με την TTIP χωρίς όμως τη συμφωνία της Περιφερειακής αρχής).

Το θέμα «καίει» και μας αφορά όλους. Το Δωρίς Radical θέλοντας να είναι «χρήσιμο» στην περιοχή μας, ανοίγει το θέμα του ΤΤΙΡ και καλεί την δημοτική αρχή να συζητήσει ενεργά και να λάβει αποφάσεις. Πιστεύουμε πως είναι ο καιρός, όλο και περισσότεροι δήμοι και περιφέρειες να κηρύξουν τις περιοχές τους ελεύθερες ζώνες από TTIP CETA. Είναι αναγκαίο, αν όχι ζωτικό, το συνδικαλιστικό κίνημα, οι νομικοί και οι δικαστικοί, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι καταναλωτές, το οικολογικό κίνημα, να συντονιστούν και να υπερασπίσουν όσες από τις δημοκρατικές, εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις εξακολουθούν να υπάρχουν, τα προσωπικά δεδομένα, το δημόσιο πλούτο, την ποιότητα των τροφίμων και το περιβάλλον.


Το Δωρίς Radical είναι στη διάθεση όλων για περισσότερες πληροφορίες… radicaldoris@gmail.com 

19/7/16

Γιώργος Καπεντζώνης_ Δήμαρχος Δωρίδας «Στόχος μας να είναι ο Δήμος αυτόνομος ανεξαρτήτως της οικονομικής κρίσης»


Το Δωρίς Radical, πιστό στις αρχές του να αποτελεί μια εναλλακτική πηγή πληροφόρησης για τα τεκταινόμενα στη Δωρίδα, με πολιτική θέση και άποψη, εγκαινιάζει μια νέα ενότητα με μηνιαίες συνεντεύξεις τοπικών φορέων… Στόχος μας δεν είναι να λογοκρίνουμε τους συνεντευξιαζόμενους, αλλά να τους δώσουμε το Βήμα, να παρουσιάσουν θέσεις, πράξεις και αντιθέσεις. Όλοι εσείς, άλλωστε, οι αναγνώστες και κάτοικοι της περιοχής, είστε οι αρμόδιοι να κρίνετε όλα όσα οι ίδιοι θα λένε. Τις απόψεις και τα σχόλιά σας τα περιμένουμε πάντα στο radicaldoris@gmail.com

Tην ενότητα, εγκαινιάζει ο δήμαρχος Δωρίδας, κ. Γιώργος Καπεντζώνης, τον οποίο και συναντήσαμε στην Αθήνα, συζητώντας εφ’ όλης της ύλης και κυρίως θέτοντας στο τραπέζι το αναπτυξιακό πλάνο του Δήμου, σε μια εποχή που η «ανάπτυξη» αποτελεί παρεξηγημένη αλλά και παρεξηγήσιμη λέξη… Ο ίδιος έθεσε ένα κορυφαίο ζήτημα μιλώντας στο Δωρίς Radical, λέγοντας «στόχος μας είναι να παραμένει ο Δήμος αυτόνομος ανεξαρτήτως της οικονομικής κρίσης»….
                                                                                                Δωρίς Radical

Δ. R. Μόλις είχατε επαφές με πολιτικούς παράγοντες αναφορικά με το θέμα των αντισταθμιστικών για τη χρήση του Μόρνου. Πόσο ψηλά τοποθετεί η δημοτική αρχή το εν λόγω θέμα και για ποιους λόγους;


Γ.Κ. Εδώ και χρόνια το ζήτημα των αντισταθμιστικών οφελών για τη χρήση του Μόρνου, είναι κορυφαίο για τον δήμο. Για εμάς το θέμα αυτό είναι κορυφαίας σημασίας, καθώς εάν τελεσφορήσει θα σημάνει την οικονομική αυτοτέλεια της Δωρίδας.
Θα πρέπει να πω ότι πλέον η προσπάθεια είναι συντονισμένη, οι επιτροπές για το θέμα είναι διαπαραταξιακές, όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι συμφωνούμε για τον τρόπο διεκδίκησης. Τι σημαίνει όμως το θέμα στην «καρδιά» της σημασίας του; Ότι διεκδικούμε οικονομικό αντισταθμιστικό όφελος από την ΕΥΔΑΠ ως φορέα διαχείρισης, και το κράτος κατόπιν, για την απώλεια του κυριότερου φυσικού πόρου από την περιοχή, του νερού.
Η περιοχή έχει επιβαρυνθεί πολύ περιβαλλοντικά, από την στέρηση του νερού, ενώ παράλληλα, έχει επιβαρυνθεί οικονομικά, λόγω μεγάλων μεταφορικών αποστάσεων και παρακάμψεων, λόγω επιπλέον εξόδων του αγροτικού πληθυσμού για πότισμα κ.λπ. Να σημειώσω εδώ ότι δεν αρνούμαστε ως δήμος να μεταφερθεί βέβαια το νερό για την ύδρευση της πρωτεύουσας, ωστόσο ζητάμε αντισταθμιστικό τέλος, για να σταματήσει η οικονομική αιμορραγία της περιοχής.
Όσον αφορά στη διαδικασία που ρωτήσατε, πρέπει να πούμε ότι η πρώτη επαφή έγινε με την ΕΥΔΑπ, τον αρμόδιο φορέα διαχείρισης, κατόπιν με το υπουργείο Εσωτερικών, αλλά και τα πολιτικά κόμματα. Τι πρέπει να γίνει; Ο στρατηγικός φορέας ΕΥΔΑΠ πρέπει να βρει μια στρατηγική λύση για το θέμα και η κυβέρνηση να το νομοθετήσει. Το ζήτημα, για να το κατανοήσουν όλοι, είναι πως με βάση την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία (που όμως δεν έχει εφαρμοστεί από την αντίστοιχη ελληνική) ο δήμος μας και όλοι οι όμοροι δήμοι του Μόρνου, δικαιούνται ανταποδοτικό τέλος για την χρήση του υδροφόρου ορίζοντά τους από τρίτους. Εμείς ζητούμε ένα εκατοστό του ευρώ για κάθε κυβικό μέτρο νερού που φεύγει από τη λίμνη.

Δ.R. Σε τι φάση βρίσκεται η διαπραγμάτευση; Ποια τα επόμενα βήματά σας;
Γ. Κ. Θα πρέπει να πούμε ότι βρισκόμαστε ύστερα από μεγάλη προσπάθεια, και σειρά επαφών σε καλό επίπεδο συνομιλιών με τον υπουργό κ. Κουρουμπλή. Θα τολμούσα να πω ότι έχει γίνει αρκετή δουλειά ώστε να είμαστε κοντά και σε τελικό στάδιο για καταγραφή νομοθετικής λύσης.
Θα πρέπει ωστόσο, να διευκρινίσουμε ότι εφόσον δεν βρούμε άμεσα νομοθετική λύση, το επόμενο βήμα μας θα είναι ευρωπαϊκή διεκδίκηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εξωδικαστική διεκδίκηση, ενώ εάν δεν βρούμε άκρη, θα προχωρήσουμε και σε δικαστική λύση.

Δ.R. Επειδή αντιλαμβανόμαστε ότι το ζήτημα της διαχείρισης υδάτων είναι κομβικό σε μια περιοχή που βρέχεται από το Μόρνο, θα θέλαμε να μας πείτε σε τι επίπεδο βρίσκονται / αν βρίσκονται, αντίστοιχα έργα στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ.

Γ. Κ. Η αλήθεια είναι πως όντως είναι παράδοξο, σε μια γεωγραφική περιοχή με τόσους φυσικούς υδροφόρους ορίζοντες, να υπάρχουν τους θερινούς μήνες προβλήματα ύδρευσης σε οικισμούς της Δωρίδας. Να διευκρινίσουμε πάντως, πως για ιδία χρήση στην περιοχή δεν θέλουμε να παίρνουμε πόσιμο νερό από το Μόρνο, όμως θα θέλαμε να το χρησιμοποιήσουμε για άρδευση, πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε έως τώρα και αυτό δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα.
Έτσι, και σε ότι αφορά στο ΕΣΠΑ, έχουμε έργα που βρίσκονται στις επιλέξιμες δαπάνες, και αφορούν σε προγράμματα για τη διαχείριση των υδάτων, για διαχείριση λυμάτων, για αποχετευτικά δίκτυα, για βιολογικούς καθαρισμούς. Πρώτη μας στόχευση να ωριμάσουμε μελέτες, ώστε τις περιοχές στις οποίες βρεχόμαστε από νερό να τις εντάξουμε σε κάποιο ΕΣΠΑ. Έχουμε ήδη έτοιμες μελέτες, μια για το παραλιακό μέτωπο, για τα χωριά του Ευπαλίου, για τα ορεινά στο Μόρνο, αντιστοίχως για τα Τροιζόνια. Είμαστε σε συνεργασία με την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος και παρότι είναι στις λεγόμενες Περιφέρειες Μετάβασης, και υφίσταται υποχρηματοδότηση στο νέο ΕΣΠΑ, θεωρούμε ότι τουλάχιστον δύο έργα θα καταφέρουμε να τα περάσουμε.
Ακόμη και σε αυτό το ερώτημα, ωστόσο, υπάρχουν αρκετές συνδέσεις με το προηγούμενο κομβικό θέμα μας, τα αντισταθμιστικά οφέλη από το Μόρνο. Για παράδειγμα, έχουμε ένα έργο το οποίο έχει μελετηθεί και το προτεραιοποιούμε, που αφορά στον αγωγό λυμάτων γύρω από τη λίμνη του Μόρνου στα πέριξ χωριά. Για το έργο αυτό που είναι ακριβό, επιβαρύνεται ο Δήμος καθώς οφείλουμε να διανύουμε μεγάλη απόσταση για να ρίξουμε τα λύματα ώστε να μην μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας της λίμνης. Εάν είχαμε λύσει το θέμα των αντισταθμιστικών, θα είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι να λύσουμε και αυτό το θέμα.

Δ.R. Ας περάσουμε σε ένα άλλο μεγάλο θέμα της περιοχής, που προσφάτως ανακοινώθηκε και αφορά στη σύσταση Λιμενικού Ταμείου με έδρα τον Αγ. Νικόλαο. Με βάση και το ρεπορτάζ του Δωρίς Radical, τελικώς ποιες θα είναι οι αρμοδιότητες του Ταμείου και πώς θα περάσει από την Κτηματική Υπηρεσία στο Ταμείο η διαχείριση της παραλιακής ζώνης;

Γ.Κ. Το νέο Λιμενικό Ταμείο δεν θα έχει σίγουρα εύκολο έργο να διαχειριστεί μπροστά του, καθώς έχει πολλά δομικά προβλήματα να επιλύσει, όπως και εσείς γράψατε. Για να έχει νόημα η ύπαρξη του Λιμενικού Ταμείου θα πρέπει να αναλάβει όλη την διαδικασία για έναρξη διαβούλευσης για τον ορισμό Χερσαίας Λιμενικής Ζώνης, τόσο στα Τροιζόνια, όσο και στην υπόλοιπη παραλιακή ζώνη Δωρίδας. Δεν έχει νόημα να πούμε ότι φτιάξαμε Λιμενικό Ταμείο εάν δεν ορίσει αυτό χερσαία ζώνη και το ξέρουμε το πρόβλημα. Η διαδικασία αυτή θα πάρει χρόνια.
Το Λιμενικό Ταμείο, πρέπει να καταγράψει λεπτομερώς και να αδειοδοτήσει τις πολλές λιμενικές εγκαταστάσεις διαφορετικής υφής στην περιοχή μας. Το μεγαλύτερο ζήτημα είναι ο χαρακτηρισμός του λιμένα στα Τροιζόνια, ως ‘καταφύγιο τουριστικών σκαφών’ και βέβαια ο άμεσος καθαρισμός του από τα βυθίσματα – ναυάγια. Αν θέλαμε να ορίσουμε τις προτεραιότητες του νέου Λιμενικού Ταμείου, θα πρέπει να πούμε ότι αυτό οφείλει να:
  • Νομιμοποιήσει όλες τις παραλιακές εγκαταστάσεις με χρήση ρυθμίσεων στα αρμόδια υπουργεία
  • Να ξεκινήσει διαβούλευση για χερσαία ζώνη, ώστε να περάσει σε αυτό αυτοδικαίως η διαχείριση της παραλίας
  • Να διαχειριστεί το παραλιακό μέτωπο, να λύσει το χάος με τα πρόστιμα
  • Να μεταφέρει εν ευθέτω χρόνω την έδρα του στα Τροιζόνια. Να καθαριστεί το λιμάνι στα Τροιζόνια από τα βυθίσματα.
Όσον αφορά στις αυξημένες αρμοδιότητες που αναφέρατε, της Κτηματικής Υπηρεσίας, αυτό είναι όντως έτσι. Όπου η Κτηματική έχει δικαιώματα, δύσκολα τα αφήνει. Ωστόσο, όταν υπάρχει χερσαία ζώνη λιμένα, αυτοδικαίως περνά η διαχείριση της περιοχής στο Λιμενικό Ταμείο. Αυτό και θα διεκδικήσει το νέο Λιμενικό Ταμείο, στο οποίο επιδιώκουμε να υπάρχει ένας μόνιμος δημοτικός υπάλληλος, εκπρόσωποι όλης της τοπικής κοινωνίας, ο λιμενάρχης κ.λπ. Το έργο που έχει να κάνει είναι δύσκολο. Η διαδικασία θα είναι χρονοβόρα και γι αυτό ευελπιστούμε να υπάρξει αγαστή συνεργασία με την Κτηματική Υπηρεσία, ώστε σε όλη τη μεταβατική περίοδο να μην υπάρχουν προβλήματα με τα μαγαζιά, την πρόσβαση στις παραλίες κ.λπ.

Δ. R. Ποια είναι τα λοιπά «ανοιχτά ζητήματα» που αντιμετωπίζει η περιοχή της Δωρίδας;
Γ.Κ.  Τα ζητήματα ύδρευσης είναι αυτά που η περιοχή αντιμετωπίζει έντονα. Κινητοποιούμαστε για να προχωρήσουν στοχευμένα έργα, διεκδικούμε χρήματα για ύδρευση των οικισμών γύρω από τη Λίμνη (Αμυγδαλιά, Πεντάπολη, Λιδωρίκι, Μαλανδρίνο) λόγω κακής ποιότητας του δικτύου. Διεκδικούμε χρηματοδότηση για περισσότερους βιολογικούς καθαρισμούς. Είμαστε σε διαβούλευση με την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, για βελτίωση των οδικών κόμβων στα παραλιακά χωριά όπως της Γλυφάδας. Εμείς έχουμε ολοκληρώσει τις μελέτες, η Περιφέρεια δεν έχει παρά να χρηματοδοτήσει τα έργα.
Έχουμε ανοιχτό ένα θέμα με τον αναδασμό στο Μόρνο, προσπαθούμε με τον Οργανισμό Διαχείρισης να το λύσουμε. Ένα κακοσχεδιασμένο και κακο-εκτελεσμένο έργο, που δεν ξέρουμε εάν συμφέρει να το ολοκληρώσουμε. Ένα έργο που εδώ και δεκαετίες έχει μετατρέψει την περιοχή σε εργοτάξιο, με αποτέλεσμα να μην έχουν για χρόνια σοδειά οι αγρότες.

Δ. R. Ένα από τα ερωτήματα που μας έστειλαν οι πολίτες για εσάς, αφορούσε το ζήτημα της ύδρευσης στην Σεργούλα και τη γύρω περιοχή, όπου ειδικά το καλοκαίρι χρησιμοποιείται η παλαιά πηγή μέσω αμιαντοσωλήνα..
Γ.Κ. Ακριβώς, στην περιοχή υπάρχει πρόβλημα λόγω του ότι όταν σχεδιάστηκε το δίκτυο δεν πληρούσε τους όρους. Για το θέμα υπάρχει σχετική μελέτη του Δήμου, όπως επίσης υπάρχουν και άλλα παρόμοια 11 τοπικά θέματα. Δυστυχώς, η Περιφέρεια μπορεί να χρηματοδοτήσει μόλις 1 εκ των 11 και έτσι προτεραιοποιήθηκε το δίκτυο του Μαλανδρίνου. Το πρόβλημα εκεί λοιπόν θα παραμείνει έως ότου, μπορέσουμε να βρούμε ίδιους πόρους για να επιλύσουμε αυτό και άλλα μικρότερα θέματα.

Δ.R. Θα θέλαμε ένα σχόλιό σας αναφορικά και με τη λειτουργία των πάρκων ανεμογεννητριών και τα ανταποδοτικά τέλη τους προς την περιοχή.
Γ.Κ. Πολύ μεγάλο θέμα και αυτό, και σχετίζεται άμεσα με αυτό που λέγαμε στην αρχή. Τον τρόπο με τον οποίο, δηλαδή, θα καταφέρει ο Δήμος να είναι οικονομικά αυτόνομος και να διαχειρίζεται θέματα ανάπτυξης που τον αφορούν. Μέχρι στιγμής μια λύση στο οικονομικό πρόβλημα του Δήμου αφορά στη μεταφορά στο Δήμο, του 20% του ενοικίου που τα μεταλλεία δίνουν στο κράτος. Μια άλλη λύση, αφορά στα ανταποδοτικά τέλη των εταιρειών που διαχειρίζονται τα ενεργειακά πάρκα προς την τοπική κοινωνία. Κατά την έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, εμείς ως Δήμος ερχόμαστε σε συνεννόηση με την εταιρεία διαχείρισης, για ανταποδοτικό όφελος ή βοήθεια στις παρακείμενες περιοχές, σε ανοιχτή συμφωνία. Για το δεύτερο πάρκο 13,5 mW ισχύος που λειτουργεί στην περιοχή, πετύχαμε ανταποδοτικά οφέλη επιπλέον αυτών που ορίζει ο νόμος, πάνω από 750.000 για τα χρόνια που θα βρίσκεται εκεί η εταιρεία. Εντός της εβδομάδας, π.χ ξεκινά η ασφαλτόστρωση στην περιοχή του Μαραθιά, ως αντισταθμιστικό έργο της εταιρείας προς την κοινότητα. Για τα τέλη που έχουν καθυστερήσει, έχει οριστεί στις 21/07 μια συνάντηση με την εταιρεία ώστε να διευθετηθεί το θέμα.
Να σημειωθεί πως για τα επόμενα 30 χρόνια που η εταιρεία θα είναι εκεί, θα καταβάλει 30.000 ευρώ το χρόνο για σχολεία, αγροτικά ιατρεία, και πολιτιστικούς συλλόγους. Ο δήμος αποστέλλει το αίτημα στην εταιρεία, με απόφαση δημοτικού συμβουλίου, και υπάρχει ετήσια ενημέρωση από την εταιρεία διαχείρισης των ανεμογεννητριών για τα έργα που ετησίως έκανε.

Δ.R. Θα θέλαμε, λόγω και της φύσης του Δωρίς Radical να κάνετε ένα ευρύτερο πολιτικό σχόλιο για την κατάσταση στη χώρα.
Γ.Κ. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, για προσδοκίες για την πορεία τους, για διαψεύσεις. Αυτό που είναι σαφές και οφθαλμοφανές σε όλους είναι πως η κατάσταση στη χώρα, το τέλμα σε οικονομικό – κοινωνικό επίπεδο θα κάνει πολλά χρόνια να αλλάξει. Για αυτό ακριβώς το λόγο, επιμένω ότι στόχος κάθε τοπικής κοινωνίας θα πρέπει να είναι να παραμένει η ίδια ενεργή για τον εαυτό της. Σε αυτό το επίπεδο επαναλαμβάνω, ότι στόχος μας ως δημοτική αρχή είναι να καταστήσουμε την Δωρίδα αυτόνομη ανεξαρτήτως της ευρύτερης οικονομικής κρίσης.


18/7/16

Τι πραγματικά έγινε στην Τουρκία; Μια διαφωτιστική ανακοίνωση από το ΡΚΚ

Ανακοίνωση εξέδωσε και το PKK για τα όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία με την απόπειρα πραξικοπήματος και όσα επακολούθησαν. Η ανακοίνωση φέρει την υπογραφή του Koma Civakên Kurdistan – KCK (Ένωση Κοινοτήτων του Κουρδιστάν που ίδρυσε το PKK και στην οποία συνυπάρχουν όλα τα πολιτικά και στρατιωτικά σκέλη του κινήματος σε Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία). Παρουσιάζουμε επιλεγμένα κάποια αποσπάσματα της ανακοίνωσης που δίνουν «εικόνα»: 

«Υπήρξε μια απόπειρα πραξικοπήματος από πρόσωπα των οποίων η ταυτότητα και ο σκοπός δεν έχουν ακόμη ξεκαθαριστεί. Είναι άξιο προσοχής ότι αυτή η προσπάθεια έρχεται σε μια στιγμή που ο Ταγίπ Ερντογάν ήταν έτοιμος να προσχωρήσει σε νέες τοποθετήσεις / κρίσεις στην ηγεσία του στρατού. Το γεγονός ότι αυτή η απόπειρα πραξικοπήματος γίνεται σε μία χρονική στιγμή που διεξάγονται συζητήσεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική της φασιστικής κυβέρνησης του ΑΚΡ, είναι μια άλλη σημαντική διάσταση αυτού του πραξικοπήματος.»
Και συνεχίζει:
Η απόπειρα πραξικοπήματος είναι απόδειξη του ελλείμματος δημοκρατίας
Ανεξαρτήτως των εσωτερικών και εξωτερικών πολιτικών παραγόντων και στοχεύσεων αλλά και των αιτιών που οδήγησαν σε αυτή τη μάχη για την εξουσία, αυτή δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ζήτημα υπεράσπισης ή μη της δημοκρατίας. Αντίθετα αυτή η διαδικασία αποτελεί απόδειξη του ελλείμματος δημοκρατίας στην Τουρκία. Τέτοιες αντιπαραθέσεις για την εξουσία και απόπειρες διεκδίκησής της ,όποτε αυτό είναι δυνατό, συναντούμε σε χώρες χωρίς δημοκρατία όπου μία αυταρχική εξουσία κάνει πραξικοπηματικές προσπάθειες να ανατρέψει μία άλλη αυταρχική εξουσία, όποτε οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Τουρκία.
Ένα χρόνο πριν, ο Ταγίπ Ερντογάν και η Αυλή του Παλατιού έθεσαν σε εφαρμογή πραξικόπημα στο πλαίσιο των εκλογών της 7ης Ιούνη παίρνοντας μαζί τους το ΜΗΡ (Γκρίζοι Λύκοι), όλους τους φασίστες, τις εθνικιστικές δυνάμεις που είχαν εμπλακεί στο σκάνδαλο Εργκένεκον και ένα κομμάτι του στρατού. Αυτό υπήρξε ένα πραξικόπημα του παλατιού ενάντια στη δημοκρατική θέληση του λαού. Ο φασισμός του AKP συμμάχησε με όλες τις φασιστικές δυνάμεις και ένα κομμάτι του στρατού (που συμπεριελάμβανε τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων) έτσι ώστε να καταστείλει το κουρδικό κίνημα ελευθερίας και συνολικά τις δημοκρατικές δυνάμεις. Ο φασισμός του AKP οδήγησε τον στρατό σε κούρδικες πόλεις και χωριά καίγοντάς τα ολοσχερώς και σφάζοντας χιλιάδες κατοίκους. Ακόμη κατήργησε νόμους έτσι ώστε να αποτρέψει την εκδίκαση στρατιωτικών για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει.

Απόπειρα πραξικοπήματος μίας στρατιωτικής φατρίας απέναντι σε μία άλλη
Υπάρχει ήδη μία στρατιωτική κηδεμονία που έχει γίνει αποδεκτή πριν συμβεί το πραξικόπημα της Παρασκευής. Κάτι το οποίο καθιστά την συγκεκριμένη περίπτωση μία απόπειρα πραξικοπήματος μίας στρατιωτικής φατρίας απέναντι στην ήδη υπάρχουσα και κυρίαρχη στρατιωτική φατρία. Αυτός είναι και ο λόγος που δυνάμεις που μέχρι πρότινος τάσσονταν υπέρ της διενέργειας πραξικοπήματος αποδέχτηκαν την υπάρχουσα στρατιωτική κηδεμονία και τάχθηκαν στο πλευρό του Ταγίπ Ερντογάν.
Το γεγονός ότι το MHP (Γκρίζοι Λύκοι) και άλλοι σωβινιστικοί εθνικιστικοί κύκλοι πήραν ενεργά το μέρος της Αυλής του Παλατιού και των φασιστών συμμάχων της, αποκαλύπτει με ξεκάθαρο τρόπο ότι αυτός δεν είναι ένας αγώνας ανάμεσα σε αυτούς που υποστηρίζουν τη δημοκρατία και αυτούς που αντιτίθενται σε αυτή.


Το να παρουσιάζεται ο Ερντογάν ως δημοκράτης μετά την απόπειρα πραξικοπήματος είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη προσέγγιση
Το να παρουσιάζονται ο Ταγίπ Ερντογάν και η φασιστική δικτατορία του AKP ως δημοκρατικές δυνάμεις μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, αποτελεί έναν κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερο από το πραξικόπημα αυτό καθεαυτό. Το να παρουσιάζεται η μάχη για την εξουσία ανάμεσα στις αυταρχικές δεσποτικές και αντιδημοκρατικές δυνάμεις σαν μία μάχη ανάμεσα σε υποστηρικτές και εχθρούς της δημοκρατίας, μπορεί μόνο να υπηρετήσει την νομιμοποίηση της υπάρχουσας φασιστικής και δεσποτικής κυβέρνησης.

Οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν συμπαρατάσσονται με κανένα από τα δύο στρατόπεδα
Η Τουρκία δεν έχει κάποια λαϊκή δύναμη στην εξουσία ούτε υφίσταται μια διαμάχη δημοκρατικών δυνάμεων ενάντια σε πραξικοπηματίες. Η συγκεκριμένη διαμάχη είναι για το ποιος θα ηγηθεί του σύγχρονου πολιτικού συστήματος της Τουρκίας που είναι εχθρός της δημοκρατίας και του κούρδικου λαού. Επομένως οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν συμπαρατάσσονται με κανένα από τα στρατόπεδα εντός αυτών των συγκρούσεων.



Εκτελεστικό Συμβούλιο της Συμπροεδρίας της Ένωσης Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK), 16 Ιούλη 2016

17/7/16

Την Τρίτη 19/07 ο Δήμαρχος μιλά στο Δωρίς Radical

Όπως σας υποσχεθήκαμε, εγκαινιάζουμε μια νέα ενότητα, με το βλέμμα στραμμένο στην καθημερινότητα της πατρίδας μας, που στόχο έχει να βρουν βήμα όλοι όσοι θα μπορούσαν να έχουν λόγο και άποψη για την περιοχή της Δωρίδας.

Την Τρίτη 19/07 τη νέα ενότητα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Radically, εγκαινιάζει ο δήμαρχος Δωρίδας, Γιώργος Καπεντζώνης, με τον οποίο θα συναντηθούμε, θα μιλήσουμε και θα θέσουμε τα ζητήματα με μια ριζοσπαστική ματιά.


Συνεχίζετε να στέλνετε ερωτήσεις στο radicaldoris@gmail.com 

15/7/16

Συνεντεύξεις… Radically

Στο Δωρίς Radical, εγκαινιάζουμε μια νέα ενότητα που σκοπό έχει να δώσει λόγο σε φορείς, προσωπικότητες και συλλογικούς χώρους από όλη την Δωρίδα, ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν συνολικότερη ενημέρωση και συγκέντρωση γνώσης για την περιοχή μας.

Στις συνεντεύξεις μας θα επιχειρήσουμε να προσθέσουμε ουσία και μια εναλλακτική άποψη για τα πράγματα, όπως άλλωστε σας υποσχεθήκαμε με την έναρξη λειτουργίας του blog μας.

Την ενότητα «Συνεντεύξεις» θα ξεκινήσει την ερχόμενη εβδομάδα η Δημοτική Αρχή, ως καθ’ ύλην αρμόδια για τα τεκταινόμενα στην περιφέρειά μας…


Μείνετε συντονισμένοι στο dorisradical.blogspot.com/ και εφόσον έχετε ως πολίτες ερωτήματα για τον δήμαρχο, μπορείτε να τα αποστείλετε στο radicaldoris@gmail.com

14/7/16

Τι είναι το BREXIT ρε παιδιά;

Αναδημοσιεύουμε από το φ. 319 του ΔΡΟΜΟΥ της Αριστεράς, μια ανάλυση του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, για το BREXIT και όλα όσα φέρνει στην Ευρώπη με τίτλο "Τέλος Καθεστώτος στην Ευρώπη"... Τον αρχικό σύνδεσμο μπορείτε να βρείτε εδώ 

Ο Φουκουγιάμα, πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με πολύ χαμηλές διανοητικές ικανότητες, έγινε παγκοσμίως γνωστός, το 1990, ισχυριζόμενος ότι επήλθε «το τέλος της Ιστορίας». Τώρα η Ιστορία επιστρέφει ολοταχώς.
Κάποιος μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με το Brexit. Αλλά πρέπει να αναγνωρίσει ότι έχουμε να κάνουμε με μια ξεκάθαρη αντικαθεστωτική επανάσταση των βρετανών, μια επανάσταση με ξεκάθαρα εθνικά αλλά επίσης ταξικά χαρακτηριστικά. Πάρτε για παράδειγμα το δείγμα της ψηφοφορίας. Το Σίτι του Λονδίνου ψήφισε, στη συντριπτική πλειοψηφία, να παραμείνουν στην Ένωση, ενώ οι λαϊκές, αποβιομηχανοποιημένες και αγροτικές περιοχές της χώρας, οι «χαμένοι της παγκοσμιοποίησης», υπέρ του Brexit. (Όπως έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, ο εθνικισμός δεν ήταν ο μόνος άμεσος λόγος της αναζήτησης για ανεξαρτησία των Δημοκρατιών – κυρίως αιτία ήταν οι ανταγωνισμοί για εξουσία και ιδιοκτησία. Παρ’ όλα αυτά, ήταν η εθνική ιδέα που προσέφερε μια έτοιμη βάση νομιμότητας για την κατάρρευση).
Το αποτέλεσμα, επίσης, απεικονίζει μια τεράστια ιστορική ήττα του δρ Σόιμπλε και ολόκληρης της γερμανικής ηγεσίας, είτε γίνεται κατανοητό είτε όχι (όπως έχει συμβεί πολλές φορές στη ιστορία της Γερμανίας).

Το ζήτημα αφορά ολόκληρη την Ευρώπη
Δεν είναι μόνο ότι η Βρετανία αποχωρεί από την Ε.Ε. Η ίδια η Ένωση έχει εισέλθει σε μια διαδικασία μιας πιθανής κατάρρευσης σαν δομή. Αυτή η διαδικασία δεν θα αφήσει τίποτα ανεπηρέαστο: εσωτερικές ισορροπίες σε διάφορα εθνικά κράτη, ευρωπαϊκή οικονομική τάξη πραγμάτων και γεωπολιτικά. Δεν είναι μονάχα η νεοφιλελεύθερη (υπό γερμανική συν-κυριαρχία) Ε.Ε. που πιθανόν θα αποχωρήσει από τη σκηνή της ιστορίας. Είναι όλο το ευρωπαϊκό «ξεπερασμένο πολιτικό σύστημα» που ετοιμάζεται να αποχωρήσει. Τουλάχιστον εκείνο που αφοσιωμένα ενστερνίστηκε τη συμφωνία του Μάαστριχτ και το θρίαμβο του νεοφιλελευθερισμού. (Έμμεσα και με την πολιτική επιλογή να προχωρήσει με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, το πολιτικό-οικονομικό πλαίσιο της οποίας ήταν η διεύρυνση της Ε.Ε.).
Ας ελπίσουμε ότι η κατάρρευση του μετα-εθνικού νεοφιλελευθερισμού δεν θα οδηγήσει και στην κατάρρευση των θεμελιωδών επιτευγμάτων των ευρωπαϊκών λαών, μετά το 1945. Από εδώ και πέρα εισερχόμαστε σε μια «χαοτική» περίοδο, με τη μαθηματική έννοια της λέξης, με πολύ διαφορετικές θετικές και αρνητικές δυνατότητες.

Μια απαράδεκτη Ένωση
Παρ’ όλο που θα κάνουν και θα πουν τα πάντα για να επανερμηνεύσουν, να μειώσουν και να νοθεύσουν τη σημασία της βρετανικής ψήφου, η ετυμηγορία είναι αδιαμφισβήτητη και η σπουδαιότητά της εκρηκτική.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον όπως τάσσεται τώρα, με τις πολιτικές και την αλαζονεία που παράγει, είναι απλά απαράδεκτη όχι μόνο από τους Βρετανούς, αλλά και από μια ξεκάθαρη πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών. Το σύστημα του Μάαστριχτ, θεσμική ενσάρκωση του νεοφιλελευθερισμού (και ατλαντισμού), επιβλήθηκε στη Δυτική Ευρώπη στον απόηχο και κάτω από τον τεράστιο αντίκτυπο της κατάρρευσης του «σοβιετικού σοσιαλισμού», καθώς επίσης και της ήττας και συνθηκολόγησης του Μιτεράν (και της βρετανικής Αριστεράς) και, τέλος, της γερμανικής επανένωσης, με τον τρόπο που υλοποιήθηκε αποδείχθηκε ότι είναι μια κοινωνικά οπισθοδρομική, οικονομικά αναποτελεσματική, πολιτικά ολιγαρχική και αντιδημοκρατική δομή.
Καταρρέει μπροστά στα μάτια μας, ως αποτέλεσμα του πρώτου κύματος (2008) της χρηματοπιστωτικής κρίσης και του τρόπου με τον οποίο οι Ευρωπαίοι ηγέτες αντέδρασαν σε αυτή. Η καταστροφή της θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα δεύτερο κύμα οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Το τελικό πολιτικό πλήγμα για τη νομιμότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβλήθηκε πέρυσι, όταν όλος ο κόσμος είδε τον τρόπο που το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες συνέτριψαν την Ελλάδα, κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακόμα κι αν δεν είπαν τίποτα εκείνη την εποχή, όλοι έβγαλαν συμπεράσματα σχετικά με τη φύση και το χαρακτήρα αυτής της Ένωσης και της γερμανικής πολιτικής στην Ευρώπη. Ήταν μόνο θέμα χρόνου πριν γυρίσει μπούμερανγκ η πολιτική επίπτωση αυτής της «νίκης», χτυπώντας όσους την επινόησαν. Αυτό είναι που συμβαίνει τώρα.
Οι Έλληνες ήταν πολύ αδύναμοι για να πετύχουν στην εξέγερσή τους. Οι Βρετανοί ήταν πολύ ισχυροί για να δεχθούν μια τέτοια Ένωση. Ήταν η Ιστορία, όχι η Αριστερά ή η Δεξιά, η οποία έβαλε την ευρωπαϊκή εξέγερση στην ημερήσια διάταξη. Η ευρωπαϊκή Αριστερά αποδείχθηκε το 2015 πάρα πολύ διστακτική, πολύ αδύναμη, πολύ απρόθυμη να γίνει ο ηγέτης της επανάστασης μέχρι το τέλος. Ένα μέρος της Ευρωπαϊκής Δεξιάς ήταν εκεί για να καλύψει το κενό, τουλάχιστον σε εκείνο το στάδιο. Και τα κατάφερε.
Ψηφίζοντας να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Βρετανοί πολίτες επιβεβαιώνουν, όσο αντιφατικό κι αν φαίνεται, ότι είναι βαθιά Ευρωπαίοι, με το δικό τους τρόπο φυσικά, και ακολουθώντας τη συγκεκριμένη πορεία ιστορίας και τη διεθνή θέση που η χώρα τους έχει καθορίσει.
Ψηφίζοντας έτσι όπως ψήφισαν, οι Βρετανοί έκαναν το ίδιο που έκαναν, πριν από αυτούς, οι πολίτες της Κύπρου, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Ιρλανδίας, της Ελλάδας – κάθε φορά που είχαν την ευκαιρία. Απέρριψαν μαζικά τις πολιτικές που παράγονται και επιβάλλονται από τις ελίτ, τόσο τις εθνικές όσο και τις ευρωπαϊκές (οι δύο ολοένα και πιο δυσδιάκριτες μεταξύ τους), παρά τις τεράστιες εκστρατείες τρόμου και προπαγάνδας για να κάνουν το αντίθετο.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ απάντησαν σε αυτήν την επαναλαμβανόμενη κραυγή των λαών λέγοντάς τους ότι δεν καταλαβαίνουν τι ψηφίζουν, αγνοώντας την άμεση έκφραση της λαϊκής βούλησης και κάνοντας ακριβώς το αντίθετο της πολιτικής που είχαν εντολή από το εκλογικό σώμα τους να εφαρμόσουν, με πλήρη έλλειψη σεβασμού των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών αρχών.
Το σύνδρομο της Μαρίας Αντουανέτας
Ίσως οι ευρωπαϊκές ελίτ πίστευαν ότι, εάν υπάρξει «διαζύγιο» ανάμεσα στους λαούς και τους κυβερνήτες τους, θα πρέπει να αλλάξουν τους λαούς, όπως κάποτε το έθεσε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στους μάλλον κουφούς κυβερνήτες της Ανατολικής Γερμανίας του καιρού του.
Με τον τρόπο αυτό, ξανά και ξανά, απλά προετοίμασαν το έδαφος ώστε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό κράτος να κάνει ένα βήμα παραπέρα από τις περασμένες εξεγέρσεις, ψηφίζοντας ξεκάθαρα υπέρ ενός διαζυγίου με τις Βρυξέλλες. Μολονότι κάποιες δυνάμεις στην ευρωπαϊκή Αριστερά υποστήριξαν το Brexit, και άρα θα ήταν ανακριβές να πιστώσουμε τα πάντα στη Δεξιά (το αντίθετο συνέβη στην Ελλάδα, όπου ένα μόνο μέρος της Δεξιάς υποστήριξε την εξέγερση), το έκαναν κάτω από την πρωτοβουλία και την κυριαρχία των δεξιών δυνάμεων – επειδή αυτές ήταν οι μόνες διαθέσιμες να παίξουν αυτό το ρόλο. Αυτό μπορεί να έχει, και φυσικά θα έχει, ένα τεράστιο αντίκτυπο στο τι έπεται, αλλά δεν αλλάζει τις θεμελιώδεις αρχές και το χαρακτήρα της εξέγερσης. Κάνει περισσότερο, όχι λιγότερο αναγκαίο για την ευρωπαϊκή Αριστερά να αναθεωρήσει και να αλλάξει εκ βάθρων την πολιτική της απέναντι τόσο σε εθνικά όσο και στα ευρωπαϊκά ζητήματα. Αν δεν το κάνει, απλώς θα εξαφανιστεί, όπως εξαφανίζεται το καθεστώς.
Στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά και παντού στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η Ευρωπαϊκή Ένωση όλο και περισσότερο γίνεται αντιληπτή από την πλειοψηφία των πολιτών ως ένα σύστημα που δεν υπερασπίζει τους λαούς, αλλά οργανώνει την κοινωνική οπισθοδρόμηση. (Μερικοί από τους ηγέτες της το λένε ακόμα και ανοιχτά, αγνοώντας τις πολιτικές συνέπειες. Για παράδειγμα, ο Μπαρόζο δήλωσε πριν από μερικά χρόνια πως όλοι γνωρίζουν ότι οι μέλλουσες γενιές θα ζουν με χειρότερους όρους από το παρελθόν! Κάποιοι σύμβουλοι του Σαρκοζί έχουν δηλώσει δημοσίως ότι στόχος τους είναι να ξεπεραστεί εντελώς το κοινωνικό πρόγραμμα που προσωποποιείται στον ιστορικό συμβιβασμό της Γαλλικής Κομμουνιστικής Αντίστασης με τον Ντε Γκολ, σε αντάλλαγμα της παραίτησής της από το στόχο μιας επανάστασης στη Γαλλία – αλλά και επειδή ο Ντε Γκολ υποστήριζε στην πραγματικότητα ένα «σοσιαλδημοκρατικό» και εθνικό σχέδιο για τη χώρα του).
Στα δυτικά και στα νότια τμήματα της Ευρώπης η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», έτσι όπως πραγματοποιείται, γίνεται κατανοητή όλο και περισσότερο ως ένας μηχανισμός που παίρνει πίσω από τους λαούς τις πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα που απολάμβαναν μετά τη νίκη εναντίον του Ναζισμού και του Φασισμού το 1945 και, όσον αφορά την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, μετά την κατάρρευση των δικτατοριών το 1974. Δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι για παράδειγμα η JP Morgan έδωσε πριν μερικά χρόνια στη δημοσιότητα μια έκθεση όπου ανέφερε πως το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη μεταρρύθμιση, εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί, είναι τα «αντιφασιστικά συντάγματα» των νοτιευρωπαϊκών κρατών που υιοθετήθηκαν μετά το 1974!
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε σε αυτό το σημείο πως, κατά διαστήματα, γίνεται μεγάλη συζήτηση για το θέμα «ομοσπονδία» στην Ευρώπη, αλλά δεν βλέπουμε κανένα πραγματικό έργο ομοσπονδίας. Με τον όρο «ομοσπονδία» εννοούν, με πραγματικά οργουελιανούς όρους, όχι μια ομοσπονδία ευρωπαϊκών εθνών και κρατών, αλλά την υπαγωγή τους στην εξουσία υψηλών διεθνών οικονομικών κύκλων (και στις ΗΠΑ, όσο αφορά στα γεωπολιτικά ζητήματα). Δεν υπάρχει καλύτερο σύμβολο αυτής της υποταγής και του τεράστιου ψεύδους που κρύβεται πίσω από όλη αυτή τη συζήτηση για ομοσπονδία, από το διορισμό ενός τραπεζίτη της Goldman Sachs, του κ. Μάριο Ντράγκι, στη θέση του προέδρου της (ανεξάρτητης, αλλά μόνο από τους λαούς και τα έθνη) Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία αποτελεί στην πραγματικότητα θέση ενός μη εκλεγμένου υπερ-πρωθυπουργού.

Η σημασία της ισχυρής εθνικής παράδοσης
Η εξέγερση των Ευρωπαίων αναπτύσσεται σύμφωνα με τις εθνικές γραμμές για διάφορους λόγους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ειδικά οι πιο απειλούμενοι, και ειδικά η πιο παραδοσιακή εργατική τάξη, αισθάνονται ενστικτωδώς την ανάγκη, πριν ακούσουν οποιονδήποτε να τους μιλά, ενός κράτους και ενός έθνους που να τους προστατεύει. Κάποιοι στην Αριστερά πιστεύουν πως αυτό είναι αντιδραστικό, αλλά οφείλουν να εξηγήσουν γιατί είναι προοδευτική η αντικατάσταση των εθνικών κρατών από τη διεθνή διακυβέρνηση των μεγάλων τραπεζών (πολλές από αυτές, και οι πιο σημαντικές, δεν είναι καν στην Ευρώπη)
Δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι αυτές οι επαναστάσεις γίνονται κυρίως σε έθνη που έχουν, λίγο ή πολύ, ισχυρή εθνική παράδοση. Οι Κύπριοι έκαναν μια από τις πρώτες αντιαποικιοκρατικές επαναστάσεις μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρ’ ότι ήταν μόνο μια χούφτα άνθρωποι κόντρα σε μια αυτοκρατορία. Στα διοικητικά συμβούλια των γαλλικών πολυεθνικών μιλούν τώρα αγγλικά, αλλά ακόμα η Γαλλία παραμένει η χώρα της Μασσαλιώτιδας και έχει μια τάση να τη θυμάται κάθε φορά που νιώθει πως το έχει ανάγκη. Επ’ ευκαιρία, η πρώτη κομμουνιστική επανάσταση στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ιστορία, η Παρισινή Κομμούνα, ξεκίνησε επειδή οι Γάλλοι αστοί ήθελαν να ελέγξουν τα γερμανικά κεφάλαια. Η Ολλανδία, η χώρα του Σπινόζα, είναι μια από τις χώρες που γεννήθηκε η ευρωπαϊκή ελευθερία. Η Ιρλανδία, ως χώρα, έχει καθοριστεί από την επανάσταση ενάντια στον ξένο ζυγό. Οι Έλληνες διεξήγαγαν έναν σκληρό αντιστασιακό αγώνα ενάντια στον Χίτλερ, τη στιγμή που τα περισσότερα ευρωπαϊκά έθνη είχαν συνθηκολογήσει. Κατάφεραν το 1940-41 την πρώτη στην Ευρώπη στρατιωτική ήττα του Άξονα, και η αντίστασή τους είχε ως συνέπεια την παροχή πολύτιμου χρόνου στους Σοβιετικούς και στον «στρατηγό Χειμώνα», ενώ την ίδια στιγμή δυσκόλεψε σοβαρά την υλικοτεχνική υποστήριξη του Ρόμελ στην Αφρική. (Παρεμπιπτόντως, πλήρωσαν ένα μεγάλο τίμημα, καθώς προδόθηκαν ή συντρίφθηκαν από τους συμμάχους τους μετά τον πόλεμο. Και τώρα διακινδυνεύουν να έχουν ξανά την ίδια μοίρα, πληρώνοντας ένα τρομερό τίμημα και για την εξέγερσή τους και για την ανετοιμότητα και την προδοσία των ηγετών τους.)
Κατάρρευση των υλικών όρων της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας
Οι νεοφιλελεύθεροι ήταν σε θέση να ελέγξουν σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ και του πολιτικού τοπίου, τους διανοούμενους και την κοινή γνώμη. Ήταν ακόμα ικανοί να διαγράψουν την «ενοχλητική» Ιστορία από το πρόγραμμα των δυτικών πανεπιστημίων. Σήμερα μπορείς να είσαι απόφοιτος Οικονομικών, αλλά να αγνοείς παντελώς τον Κέινς ή τον Γκαλμπρέιθ. Να είσαι πολιτικός επιστήμονας χωρίς να έχεις διαβάσει ούτε μια σελίδα από τον Πλάτωνα ή τον Αριστοτέλη. Να είσαι ψυχολόγος, αλλά να αγνοείς τη δουλειά του Φρόιντ. Ακόμα και οι περισσότεροι Φυσικοί αγνοούν τη σκέψη του Κοπέρνικου ή του Γαλιλαίου.
Με το να ελέγχουν τα πάντα, έπεσαν στην παγίδα της επιτυχίας τους, πιστεύοντας τελικά τυφλά την ίδια τους την προπαγάνδα. Με το να λένε τόσο συχνά και σε τόσες πολλές περιπτώσεις πως «Δεν υπάρχει εναλλακτική», τελικά έγιναν απολύτως ανίκανοι να υποστηρίξουν πολιτικά και να παλέψουν την ίδια τη δική τους εναλλακτική λύση. Για να μην αναφερθούμε στο ζήτημα της κατανόησης των εξελίξεων και του τρόπου σκέψης του κόσμου…
Στο περιβάλλον της ευημερίας της δεκαετίας του ’90, όλα αυτά έμοιαζαν εξαιρετικά ισχυρά και πετυχημένα. Αλλά καθώς οι μεσαίες τάξεις και τα περισσότερο καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα ένοιωθαν την πίεση της οικονομικής κρίσης, και στη συνέχεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, οι υλικοί όροι της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας άρχισαν να καταρρέουν και μαζί τους παρέσυραν τα ιδεολογικά και πολιτικά θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυσαρεστημένη από τη φιλο-παγκοσμιοποιητική στροφή πολλών αριστερών πολιτικών και κομμάτων, η παραδοσιακή εργατική τάξη σε αρκετές περιπτώσεις τους εγκατέλειψε, στρεφόμενη στην Ακροδεξιά και άλλους αντισυστημικούς πόλους. Οι ταυτότητες που ο νεοφιλελευθερισμός προσπάθησε να καταστείλει μόνιμα, δεν εξαφανίστηκαν. Έγιναν πιο «υπόγειες», παραμένοντας βαθιά μέσα στο συλλογικό (και εθνικά οργανωμένο) υποσυνείδητο, έτοιμες να αφυπνιστούν όταν οι λαοί νιώσουν την ανάγκη να νομιμοποιήσουν την αντίστασή τους σε μια απειλητική νέα τάξη πραγμάτων.
Η πολιτική ορθότητα τελείωσε με την τύφλωση των αρχιτεκτόνων της και την αποκατάσταση πολλών από εκείνες τις ίδιες ιδέες που καταδίωκε!

Δεξιά και Αριστερά, κατεδάφιση και οικοδόμηση
Ο ρόλος της ολοκλήρωσης της κατεδάφισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της καταστροφής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων στην Ευρώπη μοιάζει να ταιριάζει περισσότερο στην Ευρωπαϊκή Δεξιά.
Αλλά το πραγματικό ερώτημα δεν είναι πλέον αυτό. Το ζήτημα είναι τι θα είναι αυτό που θα αντικαταστήσει την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και πώς θα αποφύγουμε την προοπτική η μάλλον αναπόφευκτη, μεσοπρόθεσμα, κατάρρευση να οδηγήσει και στην κατάρρευση της Ευρώπης συνολικά.
Για διάφορους λόγους, η απλή επιστροφή της Ευρώπης στα εθνικά κράτη δεν μπορεί να αποτελέσει λύση. Ακόμα και αν Βρετανοί, Γάλλοι και Γερμανοί, τουλάχιστον, μπορεί να σκέφτονται να δοκιμάσουν κάτι τέτοιο, κανείς άλλος δεν μπορεί σοβαρά να πιστέψει σ’ αυτήν την προοπτική. Γι’ αυτό και η υπεράσπιση των εθνικών κρατών, και όποιων υπολειμμάτων δημοκρατίας έχουν απομείνει στα πλαίσιά τους, είναι απολύτως απαραίτητη – αλλά την ίδια στιγμή αδύνατη χωρίς την ανάδειξη ενός νέου κοινωνικού, οικονομικού και διεθνούς σχεδίου ικανού να αντικαταστήσει την καταρρέουσα νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων.
Εάν οι Ευρωπαίοι χρειάστηκαν, τελικά, τη Δεξιά ως δύναμη καταστροφής, θα χρειαστούν πιθανότατα κάποιου είδους Αριστερά σαν δύναμη ανοικοδόμησης. Αλλά αυτή θα πρέπει να είναι μια Αριστερά πιο ριζοσπαστική, πιο σοβαρή, πιο αφοσιωμένη, απαλλαγμένη από τις ψευδαισθήσεις σχετικά με την Ε.Ε., την παγκοσμιοποίηση, απαλλαγμένη και από τον οπορτουνισμό της.
Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αποτυπώνει πολύ καλά τις δύσκολες επιλογές που αναγκάστηκαν να κάνουν ο Σάντερς και ο Κόρμπιν, ανάμεσα στο ριζοσπαστισμό που τους ώθησε στις θέσεις που εξέφρασαν και στο συντηρητισμό που χαρακτηρίζει τα κόμματά τους. Για να πετύχουν, πρέπει να βρουν έναν τρόπο να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στη δυσαρέσκεια, το ρεφορμισμό εκείνων που ακόμα έχουν πολλά να χάσουν και εκείνων που δεν έχουν πλέον να χάσουν τίποτα. Τα συμπεράσματα που θα βγάλουν από την υπόθεση της Βρετανίας η ηγεσία των Podemos στην Ισπανία και οι ηγέτες της γαλλικής και γερμανικής Αριστεράς μπορεί να είναι κρίσιμα όχι μόνο για το άμεσο μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά και για την Ιστορία.

* Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι αναλυτής και δημοσιογράφος, με δημοσιεύσεις σε πολλά ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ. Το παρόν άρθρο του δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στην ιστοσελίδα της Πρωτοβουλίας των Δελφών (www.defenddemocracy.press).