Εμένα τον παλιό ρε;

Mπορεί να μοιάζει κάπως μακάβριο και κακόγουστο κλισέ να πει κανείς πως ο Κώστας Ευριπιώτης θα κάνει τις πτήσεις του πλέον στον παράδεισο, ως ένα από της Ελλάδος τα Παιδιά, στην αεροπορία… Αλλά είναι αδύνατον να μη σκεφτεί κανείς αυτομάτως το ρόλο που καθιέρωσε το δημοφιλή ηθοποιό, ως Γιώργος Βλάχος, στη σειρά που πρωταγωνιστούσε μαζί με το Γιάννη Σαββιδάκη, τον Ν. Αλεξίου, το Φραγκιόγλου, τη Διαβάτη και το Γιάννη Μπέζο -που υπέγραφε και τη σκηνοθεσία. Παρεμπιπτόντως, ο πρόωρος θάνατος του ηθοποιού βάζει τέλος και στις υποθετικές ερωτήσεις-σενάρια για πιθανή επιστροφή της σειράς στην τηλεόραση -κάτι που απέκλειαν σταθερά πάντως οι ίδιοι οι συντελεστές της.

Ο Κώστας Ευριπιώτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα (Ηλιούπολη) και προερχόταν από εργατική, πολύτεκνη οικογένεια. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο σανίδι δίπλα στον ηθοποιό Νάσο Κεδρακά, που τον παρότρυνε να ακολουθήσει αυτήν την καριέρα. Σπούδασε στη δραματική σχολή Θεοδοσιάδη και έγινε επαγγελματίας ηθοποιός στα 18 του χρόνια, με τη χαρακτηριστική ελιά στο πρόσωπό του ως σήμα κατατεθέν. Έκανε τις πρώτες εμφανίσεις του στο σινεμά σε ταινίες της δεκαετίας του ’80, όπως το “Ο Ανδροκλής και τα Λιοντάρια του” στο πλευρό του Κώστα Βουτσά.

Έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του σε δεκάδες άλλες, τηλεοπτικές, κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές όπως τις: «Τα λιονταράκια του κυρ Ηλία», «Οι επικίνδυνοι» (μια διαμαρτυρία), «Μπαμ μπαμπάς και μπέμπα», «Μια γυναικάρα στα μπουζούκια», «Μπίζνες στα βαλκάνια», «SafeSex», «Εργαζόμενη γυναίκα», «Σεσουάρ για δολοφόνους», «Άντρες έτοιμοι για όλα», «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα Νο1», «Άντρες έτοιμοι για όλα», «Οι πράσινες, οι κόκκινες, οι θαλασσιές οι τσούχτρες», «Έλα να… γυμνωθούμε ντάρλινγκ», «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», «Μαζί τα φάγαμε» και άλλες.

Η καταξίωση ήρθε όμως με τη συμμετοχη του στης Ελλάδος τα Παιδιά, τη δεκαετία του ’90, που τον έκανε αναγνωρίσιμο και αγαπητό στο πανελλήνιο. Μια σειρά που παίζεται μέχρι σήμερα σε επαναλήψεις και θεωρείται πια κλασική.

Είχε παντρευτεί και χωρίσει με τη Βάλια Κωστοπούλου, με την οποία απέκτησε δυο παιδιά, που ήταν στο πλευρό του ως τις τελευταίες του στιγμές, μαζί με τη σύντροφό του Λίλιαν Μπότση. Το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας και νοσηλευόταν σταθερά στο Σπηλιοπούλειο Νοσοκομείο, αφότου διαγνώστηκε η επάρατος νόσος.

Έδωσε τη μάχη για τη ζωή με αξιοπρέπεια και έφυγε μόλις στα 56 του χρόνια, βυθίζοντας στη θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και τους απλούς ανθρώπους που ανακαλούν με νοσταλγία διάφορους ρόλους του. Το θάνατό του γνωστοποίησε ουσιαστικά η ηθοποιός Καίτη Φίνου με ανάρτησή της στο προφίλ που διατηρεί στο Facebook.

Λίγο Ναζί, λίγο Ιησούς και το εθνίκι μου

Eάν “σοβαρή Χρυσή Αυγή” σημαίνει νεοναζί συμμορία, αλλά χωρίς αίματα, μαχαίρια και τάγματα κρούσης, ο Βελόπουλος είναι αυτό που ψάχνατε, ή μάλλον αυτό που έψαχνε το σύστημα. Και δεν πρέπει να είναι ακριβώς τυχαίο πως ο Χατζηνικολάου τον προλόγισε ως τη “θετική έκπληξη των εκλογών” -ποσοτικά μιλώντας. Ή μήπως όχι; Τυχαίο κι αυτό “συνέλληνες”;

Αρκούν αυτά όμως για να πούμε έναν ψεκασμένο ακροδεξιό φασίστα; Η ακροδεξιά αγαπά τις θεωρίες συνωμοσίας, τα fake news και τις επιστολές του Ιησού, που κάνουν χυλό τα μυαλά του κόσμου και τον κάνουν πιστό ποίμνιο του κάθε επίδοξου φυρερίσκου. Δεν είναι όμως μόνο αυτό, η γενική ανάλυση, όσο και τα ίδια τα λόγια του, στη σημερινή εμφάνισή του στο δελτίο του ΑΝΤ-1.

“Δεν είναι ναζί όλοι οι οπαδοί της χρυσής αυγής”. Αλλά “θα ήμουν περήφανος αν εξαφάνιζα τους ναζί από τη χώρα”, όπως διόρθωσε, παίρνοντας τη σχετική πάσα από τον παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου του Αντέννα. Αλλά και κλείσιμο ματιού με αναφορές σε”λαθρομετανάστες”, “λαθρο-εισβολείς” κοκ. Η ιδεολογία είναι ακριβώς η ίδια, αλλάζει απλώς το στιλ και το περιτύλιγμα.

Αποκορύφωμα η πολύ εύγλωττη παραδοχή “τα πολύ ναζιστικά με βρίσκουν αντίθετο”. Εντάξει λίγος ναζισμός πάντα βοηθά, αρκεί να μην το παρακάνουμε. Ε όχι και μαχαίρι, όπως είχε πει κάποτε μια ένστολη ψυχή στο δολοφόνο Ρουπακιά κατά τη σύλληψή του. Ένας φασισμός με μηδέν λιπαρά και χωρίς γλουτένη, αλλά με μπόλικα θαυματουργά βότανα, να τι χρειάζεται και τι φέρνει στο προσκήνιο η “Ελληνική Λύση”. Η σοβαρή “χρυσή αυγή” που τόσο ζητούσε το σύστημα, κατασκευάζεται μπροστά μας. Και τα τηλεοπτικά κανάλια είναι εκεί για να την βοηθήσουν να μείνει για τα καλά στο προσκήνιο.

Λιλή Ζωγράφου: “Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά”

Aυτή είναι η στιγμή του καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Και μ’ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν αναρριχηθεί στην άδεια θέση.

[…] Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει) για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους.

[…] Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν αλλά το σύστημα;

[…] Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς! Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν.

[…] Οι μάζες εκπαιδευμένες να είναι άτολμες και δορυφορικές, καθηλώνονται ανίκανες και ν’ αντικρίσουν ακόμα το κενό. Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας με την ανημποριά τους, το πρόσχημα. Αυτή είναι η στιγμή του καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Και μ’ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν’ αναρριχηθεί στην άδεια θέση!…”

Λιλή Ζωγράφου

Με τα δικά μας μάτια..........

Σαν σήμερα .....14 χρόνια πριν......

Σαν σήμερα, πριν 14 χρόνια, στις 22 Μάη του 2005, έφυγε από τη ζωή ο Χαρίλαος Φλωράκης(1914 -2005).

Από τη μεγάλη πορεία του αντάρτη, του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ, του Χαρίλαου Φλωράκη, κρατάμε πολλά.

Λίγο παραπάνω, ίσως, κρατάμε εκείνα τα απλά και πυκνά λόγια, αποτέλεσμα της πείρας των αγώνων που έδωσε:

«Οι ζευγάδες φεύγουν, μωρέ!

Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη.

Και οι κύκλοι επαναλαμβάνονται.

Έτσι νόμιζε και η γενιά του 1912-1913 ότι είναι η τελευταία ηρωική γενιά. Και τι θα γίνει ο τόπος μόλις φύγει.

Μα ήρθε η γενιά του ’40, η νέα σπορά, και ανέβασε πιο ψηλά τη σημαία του αγώνα.

Έτσι λέει κάθε γενιά – ταυτίζοντας τον εαυτό της με την ιστορία.

Και λησμονά τη σπορά. Που έρχεται πολύ βαθιά από το παρελθόν και πηγαίνει πολύ βαθιά στο μέλλον.

Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα;

Κούνια που σε κούναγε. Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο.

Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους.

Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω…» 

(«ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ – Ο Λαϊκός Ηγέτης», τόμος Β΄, Χρήστου Θεοχαράτου, σ.745). 

   Τα λόγια αυτά του Χαρίλαου Φλωράκη ήταν η απάντηση στο συγγραφέα του βιβλίου  («ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ – Ο Λαϊκός Ηγέτης», τόμος Β΄), Χρήστο Θεοχαράτο όταν τον ρωτούσε: «Πρόεδρε, μια – μια και ένας – ένας, η γενιά σου φεύγει. Έφυγε ήδη. Μετρημένοι είστε όσοι μένετε. Κι όμως, μετά από κάθε ξόδι, κοιτάς ίσα μπροστά και εκφράζεις την πίστη σου ότι ο σοσιαλισμός βρίσκεται στο δρόμο, ότι έρχεται! Από πού αντλείς την αισιοδοξία σου για την επιτυχία του αγώνα, αφού οι αγωνιστές – οι πολλοί αγωνιστές – βρίσκονται, πια, στο χώμα;». 

Αυτούς ή τους άλλους; -Αυτή τη φορά ψηφίζουμε εμάς

Tο πενάκι του Πάνου Ζάχαρη σατιρίζει το δίλημμα ανάμεσα στο ροζ και το γαλάζιο καλαμάκι, για να μας πιουν το αίμα, στη νέα αφίσα της ΚΝΕ για τις εκλογές.

Ξύστε ακόμα.........ο πάτος του βαρελιού δεν βρέθηκε.......!!!

Μια εικόνα χίλιες λέξεις λέει ο θυμόσοφος λαός....... Ρεσιτάλ  ανέξοδης αριστεροσύνης,κούφια λόγια "επαναστατικά" αλλά και  θλιβερές εικόνες όπως αυτή που βλέπετε.....ΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!!!

Την πραγματική αριστερά δεν την πείθεται και δεν μπορείτε ούτε να την επικαλείστε ούτε θα είστε και ΠΟΤΕ μέρος της ιστορίας της........!!! 

"Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως........"

Οι υποψήφιοι της Ελεύθερης Στερεάς απο την Φωκίδα

Ποιοι  είμαστε

    Eνεργοί πολίτες, εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι που συναντήθηκαν στους αγώνες προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του Περιβάλλοντος, λειτουργώντας συλλογικά, δημιουργώντας ομάδες δράσης και δουλειάς, χωρίς αυτόκλητους ηγέτες.

    Παλεύουμε εναντίον

➢  της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, που ...
περικόπτουν τις δαπάνες για την αυτοδιοίκηση και τις Δημόσιες παροχές προς τους Πολίτες, ενώ ταυτόχρονα δίνουν όλα τα χρήματα  στους εργολάβους  δυσκολεύοντας τη ζωή μας.

➢  της μετατροπής της μισής Φωκίδας αποκλειστικά σε μεταλλείο, με την ψήφιση του χωροταξικού από το ΣΥΡΙΖΑ, που ουσιαστικά απαγορεύει οποιαδήποτε άλλη αγροτική, βιοτεχνική, τουριστική και οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή.

➢  στην μετατροπή του νομού σε ενεργειακή μπαταρία, με την ανεξέλεγκτη τοποθέτηση ανεμογεννητριών, παρά τις ενστάσεις των τοπικών κοινωνιών, σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων.

➢   της ρύπανσης του Κορινθιακού από βιομηχανικά απόβλητα και την πρόβλεψη του χωροταξικού για ανάπτυξη ιχθυοκαλλιεργειών σχεδόν καθ' όλο το μήκος των ακτών της Φωκίδας.

  Συμφωνούμε με την προσφυγή της «ΑΛΚΥΩΝ» στο Συμβούλιο Επικρατείας κατά του Περιφερειακού  Χωροταξίας Στερεάς Ελλάδας.   

    Στηρίζουμε:

➢   τους μικρούς παραγωγούς, γεωργούς, κτηνοτρόφους, ψαράδες.

➢  τον  πρωτογενή τομέα παραγωγής και τα εγχώρια προϊόντα. Την αξιοποίηση, την αποκατάσταση μετά την πυρκαγιά και την άρδευση του Παραδοσιακού Ελαιώνα.

➢  τους βιοτέχνες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους στον τουρισμό και στον επισιτισμό,  όλους αυτούς που έχουν πληγεί από την κρίση και την επέλαση των μνημονίων. Από αυτούς πιστεύουμε ότι θα επιβιώσει η χώρα και θα έρθει η ανάπτυξη και όχι από τις «επενδύσεις» των πολυεθνικών.

➢  τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους άνεργους στους αγώνες τους για τα δικαιώματά τους. Ζητάμε να εφαρμοστεί άμεσα η Συλλογική Σύμβαση των εργαζομένων στην Περιφέρεια. Ζητάμε να μην υπάρξουν απολύσεις στα μεταλλεία.

Πού απευθυνόμαστε

    Στους πολίτες που θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια στον τόπο τους και θέλουν και τα παιδιά τους να μπορούν να κάνουν το ίδιο. Σε αυτούς που δεν υποτάσσονται στις πολιτικές που εξυπηρετούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και αναζητούν δρόμους που να ικανοποιούν τις ανάγκες τους. Σε όλους αυτούς που συναντηθήκαμε στους αγώνες για την προστασία των βουνών μας από την αποκλειστική χρήση των μεταλλείων και την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Σε αυτούς που βρεθήκαμε μαζί  στα Ειρηνοδικεία για αποτροπή των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, στις ομάδες αλληλεγγύης, στις διαδηλώσεις για τα εργατικά δικαιώματα, την προστασία της Δημόσιας Υγείας και των κοινωνικών δομών, στις ομάδες δουλειάς για να καταθέσουμε προτάσεις για το χωροταξικό, τον Ελαιώνα, την εκπαίδευση, τον τουρισμό , τις εξορύξεις.

   Γιατί συμμετέχουμε στις περιφερειακές  εκλογές ;

Θεωρούμε ότι οι περιφερειακές παρατάξεις που στηρίζονται από κόμματα που έχουν αποδεχτεί τα μνημόνια και τις πολιτικές που αυτά επιβάλλουν στην αυτοδιοίκηση δεν είναι χρήσιμες στον Τόπο μας. Η αποδοχή όλων των αντιλαϊκών δεσμεύσεων τις ακολουθεί και στην περιφέρεια, όπου εξειδικεύεται η εφαρμογή αυτής της πολιτικής.

Θεωρούμε αναγκαία  τη δημιουργία στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Στερεάς Ελλάδας ενός ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που θα οδηγήσει στην ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

Στην κατεύθυνση αυτή συμβάλλουμε με τη δημιουργία της παράταξής  με την ονομασία “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΤΕΡΕΑ”.

 Η ψήφος των Πολιτών σε αυτές τις εκλογές είναι πιο σημαντική από τις προηγούμενες που αχρηστεύονταν και εξαφανίζονταν από το εκλογικό σύστημα. Στο επόμενο Περιφερειακό Συμβούλιο κανένας συνδυασμός δεν θα έχει απόλυτη πλειοψηφία. Οι αποφάσεις δεν θα μπορούν να παίρνονται στα κρυφά, θα υπάρχει δυνατότητα ενημέρωσης που θα προωθείται στο λαό από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας.

         Στην πρώτη Κυριακή σαν λαός της Στερεάς θα εκλέξουμε  αυτούς που θέλουμε  να τοποθετήσουμε στο Περιφερειακό Συμβούλιο και θα διοικήσουν την Περιφέρεια.

Εκεί πρέπει να επιλέξουμε αυτούς που δεν θα λυγίσουν στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και θα υπερασπίσουν τις τοπικές κοινωνίες, τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους. Αυτούς που θα είναι δίπλα τους, μαζί τους, να στηρίξουν τις διεκδικήσεις και τους αγώνες τους, χωρίς να τους ξεχάσουν μετά τις εκλογές.

 Οι  υποψήφιοι σύμβουλοι της “ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ”  από τη Φωκίδα

Καϊσαρλή Αργυρώ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ν. Ηράκλειο Αττικής και έχει τελειώσει την ΣΕΛΕΤΕ -Σχεδιάστρια εξωτερικών χώρων.
Μένει στο Σερνικάκι εδώ και 23 χρόνια και είναι παντρεμένη με τον ΕΥΣΤΑΘΙΟ ΤΣΙΝΤΖΗΡΑ. Έχει μία κόρη 22 χρονών. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και Πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών του Σερνικακίου Η παρουσία της στα κοινά είναι καθημερινή συνεχόμενη μέσα από διάφορες συλλογικές δράσεις. Αποφάσισε να κατέβει...


στα κοινά γιατί όπως λέει χαρακτηριστικά: Πιστεύω ότι θα υπάρξουν καλύτερες μέρες γι αυτόν τον παραμελημένο τόπο

Μαμάκου Μαρία
Μηχανολόγος Μηχανικός Τ.Ε. Πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια ενηλίκων. Γεννήθηκε το 1954 στη Ν. Φιλαδέλφεια και ζει στην Ιτέα από το 1980. Είναι παντρεμένη με το ΝΙΚΟ ΚΑΛΛΙΑ και έχει 2 κόρες. Εργάστηκε στο Αλουμίνιο της Ελλάδος, στη Βιομηχανική Συντήρηση και Έχει εκλεγεί σε Δ.Σ.Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων. Μέλος της ΔΕΤΠΑ του Δήμου Ιτέας, στο Δ.Σ. της Ένωσης Ελλήνων Τεχνολόγων Μηχανικών Λιβαδειάς, Εκπρόσωπος του Σωματείου “ΕΝΩΣΗ” στο Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς,μέλος της Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας των εργαζομένων. Έχει ενεργή δράση στο κίνημα Πολιτών για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κατά των πλειστηριασμών, για τα Κέντρα Υγείας  το Νοσοκομείο Άμφισσας, το Χωροταξικό. Γνωρίζει Αγγλικά και Γαλλικά.

Παπανικολάου Κωνσταντίνος 

Συνταξιούχος αξιωματικός Εμπορικού Ναυτικού – Οικονομολόγος. 

Κατάγεται από τη Σκαλούλα Δωρίδας και από την Ιτέα. Γεννήθηκε το 1950 και εργάστηκε σαν ναυτικός και σαν λογιστής ελεύθερος επαγγελματίας. Τώρα ζει στην Ιτέα. Συμμετείχε στο αντιχουντικό κίνημα στο Βέλγιο και στο συνδικαλιστικό κίνημα των Ναυτικών Συμμετείχε ενεργά και συμμετέχει στο περιβαλλοντικό και Οικολογικό κίνημα και στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών. Μιλάει Γαλλικά και Αγγλικά

Τσιάμης Απόστολος

Γεωπόνος κάτοικος Ιτέας είναι παντρεμένος με την φιλόλογο ΕΦΗ ΚΑΡΑΝΑΣΟΥ και έχει δύο κόρες. Εκλεγμένος στο Δ.Σ. της Πανελληνίας Ένωσης Γεωπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων. Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Περιφερειακής Ενότητας Φωκίδας. Είναι Ιδρυτικό μέλος Αυτοδιοικητικών κινημάτων, όπως οι ”Πολίτες στο Προσκήνιο” και το “Αυτοδιοικητικό κίνημα” με την Δέσποινα Σπανούδη. Είναι πρώην υποψήφιος Βουλευτής

Είναι εκλεγμένος σε θέσεις ευθύνης στο Διοικητικό Συμβούλιο πολιτιστικών και τοπικών Συλλόγων της Φωκίδας.

ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΤΣΟΥΛΑΚΗ.......

Δεν ήταν κανένας ήρωας. Ήταν ιδιοκτήτης ενός μίνι μάρκετ στο Βαμβακόπουλο Χανίων και θέλησε να ασχοληθεί και με τα κοινά στο χωριό του, το Ορθούνι. Παιδί που μεγάλωσε ορφανό, έκανε οικογένεια και στέριωσε στον τόπο του, με τη γυναίκα του και τη μικρή τους κόρη. 
Τίποτα πιο σπουδαίο, τίποτα πιο μεγάλο για να τον γράψουν τα βιβλία της κρητικής ιστορίας. Του έφτανε που το όνομά του ήταν γραμμένο στην πρόσοψη του μαγαζιού που με κόπο έφτιαξε και κρατούσε. Βοηθούσε πάντα στο ΚΑΠΗ των Χανίων, που βρισκόταν ακριβώς απέναντι. Κερασμένες πορτοκαλάδες, καφέ, κουλουράκια για τους γέροντες. Και καμιά τσικουδιά, πάλι κέρασμα, όταν είχανε κάτι τις να γιορτάσουν. Ήτανε 43 χρονών.

Τα δάκρυα των ίδιων γερόντων και το χειροκρότημα όταν περνούσε για τελευταία φορά από το μαγαζί του, ήταν το μεγαλύτερο παράσημο που φόρεσε σήμερα.Δεν είχε τίποτα άλλο πιο σπουδαίο να διεκδικήσει. Μα νοιαζότανε για το δίκιο και όπως λένε οι δικοί του, αλλά και ο Δήμος Πλατανιά, πάλευε για να φτιάξει τον δρόμο που οδηγούσε στο χωριό του, που είχε αποκλειστεί από τις πρόσφατες κακοκαιρίες. Πάλευε κόντρα στον «καπετάνιο» καταπατητή, κόντρα στον νταή που δεν καταλάβαινε από δίκια πέρα από το δικό του συρματόπλεγμα, που δεν καταλάβαινε από νόμους εξόν από τους δικούς του.

αι στον αγώνα των κατοίκων σε άλλες περιοχές βοήθησε ο Κώστας, δουλεύοντας μέρα νύχτα για να φτιάξουν τις ζημιές από τις πλημμύρες. Όχι μόνο στο δικό του το χωριό αλλά και στα δίπλα, που δεν τον εγνώριζαν πολύ, που δεν κατέβαινε για πρόεδρος για να τον ψηφίσουν.

Έλαχε στον δικό του τον δρόμο να πέσει ο «καπετάνιος» του χωριού. Ενας σαν αυτούς που έχουν σχεδόν όλα τα χωριά της Κρήτης. Κι αν λέω ψέματα, το κρίμα για τα λεγόμενά μου να πέσει σε μένα μόνο. Ένας σαν κι αυτούς που κάνουν κουμάντο, που δεν τους μιλεί κανείς, που «καλλιά να μην μπλέξεις», όπως σε συμβουλεύει ανοιχτά και η ίδια η αστυνομία.

Ένας σαν κι αυτούς που βασάνιζαν τον Γιακουμάκη, ένας σαν κι αυτούς που σκότωσαν για μια παρατήρηση στο Αντισκάρι, στον Προφήτη Ηλία και αλλού. Ένας σαν κι αυτούς που καταπατούν και καταστρέφουν περιουσίες επειδή ξέρουν ότι κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει γιατί πατάνε σε πλάτες γερές. Ενας σαν κι αυτούς από τους οποίους βγάνει και θρέφει ακόμα μπόλικους η Κρήτη.

Πολλές φορές κρατάνε από προγόνους ένδοξους. Από εκείνους που όντως τους γράψαν τα βιβλία της Κρήτης. Απόγονοι όμως που αφεντεύουν ακόμα στο όνομα εκείνης της παλιάς πρεπιάς της γενιάς τους και όχι με το βάρος της δικιάς τους σημερινής περπατησιάς.Ο Κώστας Κατσουλάκης δεν ήταν κανείς «σπουδαίος» και δεν θα τον γράψουν τα βιβλία. Και μεις οι δημοσιογράφοι, που βρεθήκαμε για λίγο σήμερα εκεί χωρίς να τον γνωρίζουμε, μάλλον θα τον ξεχάσουμε όταν θα έρχονται τα επόμενα θέματα, το ένα πάνω στο άλλο. Τα λόγια της οικογένειάς του βάζουν και μας στη θέση μας, που γρήγορα μιλήσαμε για κτηματικές διαφορές, επειδή έτσι συνηθίσαμε, επειδή έτσι γίνεται συνήθως. Αλλά δεν είναι όλα τα ρεπορτάζ ίδια.Απ’ όσα είδα και κατάλαβα κι από όσα μου μιλήσανε σήμερα για αυτόν, ήταν άνθρωπος του δίκιου και της προσφοράς. Ήταν με το μέρος του συνόλου, του δημόσιου χώρου, του «Δήμου» και όχι της δικής του πάρτης. Και αυτό είναι το πιο σπουδαίο και το πιο μεγάλο.

Απ’ όσα κατάλαβα σήμερα, θέλω να πω στην πεντάχρονη κόρη του πως πρέπει να είναι περήφανη για τον μπαμπά της. Κι ας μην τον γράψουν ποτέ τα βιβλία.

Από: ΜΑΡΙΟΣ ΔΙΟΝΕΛΛΗΣ13 ΜΑΪΟΥ 201910:50 ΜΜ