Όταν τα παιδιά "σκέφτονται και γράφουν" για τα όνειρα των παιδιών που χάθηκαν στις φλόγες...

Τι να πεις μπροστά στην καταστροφή; Να κλάψεις; Να εξοργιστείς; Να αναζητήσεις ευθύνες; Να σκεφτείς το μέλλον; Ποιο μέλλον; Ποιών παιδιών το μέλλον;…. Τι σκέφτονται τα παιδιά για το μέλλον των άλλων παιδιών που τους το πήραν από τα χέρια, από τα μάτια, που τους έκλεψαν το χαμόγελο;…. Χθες, ένα 16χρονο παιδί, με όνειρα και αυτό, μας έστειλε το παρακάτω μήνυμα… για τα άλλα παιδιά.Το αναδημοσιεύουμε...

" Τελικά, σε αυτή τη χώρα ζούμε για να προλάβουμε και δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε.

Καθένας κοιτάζει να βγάλει τα μάτια του άλλου και να χαρεί με την καταστροφή του.

Αλλά, ας αφήσουμε τον αλληλοσπαραγμό και ας σκεφτούμε λίγο.
Όλοι αυτοί που έχουν χαθεί, είχαν όνειρα, είχαν μέλλον.Αυτό που με σοκάρει όμως είναι:"Προχθές βράδυ ένα παιδάκι έκλεισε τα μάτια του να κοιμηθεί, ονειρεύτηκε το μέλλον του και του ξημέρωσε μια ωραία καλοκαιρινή μέρα, με τους φίλους του και τα παιχνίδια του.......με την οικογένειά του....." ή κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι…Αντιθέτως όμως......"Προχθές βράδυ ένα παιδάκι θα έκλεινε τα μάτια του για να κοιμηθεί, θα ονειρευόταν και θα οργάνωνε το μέλλον του με ανυπομονησία, έτοιμο να αρπάξει τη ζωή στα χέρια του”. Κάποιος όμως του στέρησε αυτό το δικαίωμα. Αντί για να ξυπνήσει και να ζήσει μια ωραίαμέρα, ξύπνησε σε έναν εφιάλτη. Ξύπνησε και τα πάντα γύρω του είχαν γίνει στάχτη. (Οι εφιάλτες είναι για τον ύπνο, όχι για να τους ζούμε) Δυστυχώς το μέλλον πολλών ανθρώπων καταστράφηκε, πολλά όνειρα γκρεμίστηκαν σε μερικά λεπτά της ώρας.
Αυτό που εγώ κατάλαβα (με την ασφάλεια να μην έχει πάθει κάποιος δικός μου κακό) είναι πως "ο άνθρωπος κάνει σχέδια και ο συνάνθρωπος γελάει".
Να ζείτε κάθε μέρα, και να δίνετε σε κάθε μέρα αξία. Δεν ξέρετε τι θα σας ξημερώσει".

Σ.Κ.