Σαν άλλος “Γενναίος της Σαμοθράκης”, κι αφού επαίνεσε έμμεσα τον εαυτό του γιατί αψήφησε τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, ο Τσίπρας διάλεξε να απαντήσει στον Ερντογάν, που από τη Σμύρνη ύψωσε τους τόνους με εθνικιστικά τραγούδια για “ποταπούς Έλληνες που πετάξαμε στη θάλασα” από την εποχή του ελληνοτουρκικού πολέμου στη Μικρασία, με τους…
…στίχους ενός ποιητή που ύμνησε την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανθρώπινη χειραφέτηση, του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που έγραψε το εξής: “Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι πολύ χρήσιμος. Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει, έχει όμως ένα ελάττωμα, ξέρει να σκέφτεται”
Μετά το Ρίτσο, το Μαγιακόφσκι και πόσους ακόμα, ήρθε και η σειρά του Γερμανού κομμουνιστή ποιητή να υποστεί το μετά θάνατον μαρτύριο της εργαλειοποίησης τον στίχων του από την πρώτη φορά αριστερά της Ελλάδας. Αφού ξεπεράσουμε την έκπληξη που γλίτωσε το μαγάρισμα ο Ναζίμ Χικμέτ, που θα κολλούσε γάντι με την περίσταση, προκύπτουν μερικά ερωτήματα.
Τι δουλειά έχει ένας υμνητής του ΝΑΤΟ με έναν υμνητή της ειρήνης; Τι σχέση έχει ο Μπρεχτ με τον Τσίπρα και η πολιτική της κυβέρνησης με την κοινωνική δικαιοσύνη και τη χειραφέτηση -όσο γενικές έννοιες κι αν επιλέγει, δεν μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα; Πόση διαφορά έχει η “ειρήνη” που επαγγέλλεται ο πρωθυπουργός από τη διαφήμιση των “ετοιμοπόλεμων Ενόπλων Δυνάμεων” λίγο μετά την επίκληση του ποιητή;
Ο άνθρωπος έχει όντως αυτό το “ελάττωμα”: ξέρει να σκέφτεται. Ο πρωθυπουργός απευθύνεται σε όσους έχουν ξεχάσει αυτήν τη βασική ανθρώπινη ιδιότητα κι είναι έτοιμα να καταπιούν το “φιλειρηνικό” του κήρυγμα και το δόλωμα που προσφέρει για να τσιμπήσουν τα ψάρια του Αιγαίου και όχι μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου