O χαρτοπόλεμος και οι επιστολές μεταξύ Κόκκαλη και Μαρινάκη έδωσαν άλλη διάσταση στην επιχειρηματική τους κόντρα. Και πολλοί οπαδοί στα σχόλια των διαδικτυακών ΜΜΕ σπεύδουν να πάρουν το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς, με δανεικά επιχειρήματα που έχουν ετοιμαστεί από άλλους και κωδικοποιηθεί από καιρό.
-Ναι αλλά ο Σωκράτης πήρε την ομάδα με χρέη και την έκανε μεγάλη, έφερε τίτλους, παιχταράδες, κυριαρχία σε κάθε επίπεδο, δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω.
-Ναι αλλά άφησε την ομάδα με άλλα χρέη, το μπάσκετ διαλυμένο, τον Ερασιτέχνη στην τύχη του. Και αν δεν ήταν ο πρόεδρος, θα είχαμε την τύχη του Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο.
Τα βουβάλια πλακώνονται στον βάλτο, με φόντο το λιμάνι του Πειραιά ως φιλέτο κερδοφορίας. Ο Κόκκαλης κατηγορεί τον Μαρινάκη πως χρησιμοποιεί τον Ολυμπιακό και τα ΜΜΕ που ελέγχει, για να προωθεί τα συμφέροντά του -υπονοώντας πως ο ίδιος είχε άλλη τακτική- και γελάνε μέχρι και τα δοκάρια στο Καραϊσκάκη. Την ίδια ώρα το διαβόητο No Politica παραπέμπεται στις καλένδες, και οι διάφορες μερίδες της αστικής τάξης επιλέγουν το δικό τους άλογο στην κούρσα του δικομματισμού.
Και εμείς; Πότε θα σταματήσουμε να επιλέγουμε πλευρά, για να σκεφτούμε τη δική μας; Πότε θα πάψουμε να ταυτίζουμε την αγάπη μας για μια ομάδα, με το εκάστοτε αφεντικό της; Κι αυτό δεν αφορά προφανώς μόνο τους ερυθρόλευκους, αλλά τους οπαδούς κάθε απόχρωσης, που έχουν άλλη κοινωνική θέση και άλλα συμφέροντα από τα βουβάλια που πλακώνονται στο λιμάνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου