Σχόλιο Radically_Γιατί κάποιες ιστορικές εξισώσεις έχουν μόνη λύση τη λαϊκή μνήμη

 Και πέρασαν μέρες, ίσως και μήνες, χρόνια τώρα που η κουβέντα των ημερών γίνεται στα αστικά σαλόνια, της Ελλάδας και της Ευρώπης...Και είναι μόνο πιόνια σε αυτή την τεράστια, παγκόσμια σκακιέρα των ιδεολογιών, φαιδρά πρόσωπα όπως ο Κοντονής, η Καϊλή, οι κυβερνητικοί και οι αντιπολιτευτόμενοι φελλοί... Και αναρωτιόμασταν όλες αυτές τις μέρες αν έχει νόημα να πάρουμε θέση....Αλλά σήμερα, που στο Λιδωρίκι μας θυμούνται με σφιγμένα στόματα τα 73 χρόνια από την θηριώδη επιβολή του 'νόμου' που αναγνώριζε ο ναζισμός, θα ήταν ύβρης να μην πάρουμε θέση...

Έτσι άκριτα; Ποτέ...73 χρόνια τώρα, η ιστορία ξαναγράφεται... το "1984" το διάσημο βιβλίο του Όργουελ, το ζούμε σε όλο του το σκοτεινό μεγαλείο... η συλλογική μνήμη όσο πεθαίνουν οι μάρτυρές της, μετατρέπεται σε συλλογική λήθη... η ιστορία ξαναγράφεται με την πένα των ισχυρών και ελάχιστο το νερό που ρίχνουν στο μύλο της αλήθειας δηλώσεις σαν του Μίκη, που αντέχει ακόμη να μιλά για την Αλήθεια...Ο μύθος των δύο άκρων όμως, είναι εφεύρημα των "νικητών", στην προσπάθειά τους να εφαρμόσουν τον φιλελευθερισμό.

Εξισώνεται, ωστόσο, ο ναζισμός με τον κομμουνισμό;.... 

• Μη ρωτάτε εμάς. Ρωτήστε σήμερα, 29 Αυγούστου στο Λιδωρίκι και το αίμα των αθώων νεκρών του θα απαντήσει στον αέρα
• Μη ρωτάτε εμάς. Γυρίστε λίγο και φωνάξτε την ερώτηση προς τα Βαρδούσια, να σας απαντήσουν οι φωνές των ανταρτών, που "φόβο δεν είχαν άλλον πια, από τον λιγοστό ύπνο πάνω στην πέτρα, όσον έφτανε για τη λευτεριά" (απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Καπετάνιοι")
• Μη ρωτάτε εμάς. Ρωτήστε τις 68.000 μάνες της "άδειας αγκαλιάς" (επίσημα στατιστικά στοιχεία Ερυθρού Σταυρού) που τους πήραν τα μωρά από τα χέρια και τα έστειλαν στις παιδουπόλεις της φρίκης Φρειδερίκης, δια να αναμορφωθούν και να μη μιασθούν από τις κομμουνίστριες μάνες.
• Μη ρωτάτε εμάς. Ρωτήστε τις μανάδες μας, τις θείες, τις νονές που γέννησαν και γεννήθηκαν μέσα στις φυλακές, πληρώνοντας σπασμένα για τους παππούδες, τους πατεράδες, τους θείους και τους νονούς, που πιστοί στο "όραμά τους για μας ελεύθερη Ελλάδα" (από τον όρκο του ΕΑΜ), έφτυναν κυριολεκτικά το αίμα τους στα ξερονήσια και σε άλλες φυλακές...
• Μη ρωτάτε εμάς. Ρωτήστε τα δεκάδες παιδιά, που με το στίγμα των αντιφρονούντων γονέων, πολεμήθηκαν λυσσαλέα, για να είναι πάντα πολίτες β' κατηγορίας, γιατί οι γονείς τους ηττήθηκαν, γιατί "δεν συνεμορφώθησαν με τας υποδείξεις"... Τα παιδιά αυτά, που στάλθηκαν αναγκαστικά μετανάστες στα πέρατα του κόσμου, και άφησαν τη μνήμη τους να γίνει λήθη...(από το βιβλίο "Η επιβολή του Kράτους" της Βασιλικής Λάζου)
• Μη ρωτάτε εμάς. Ρωτήστε τα βουνά, τα ποτάμια, τα γεφύρια...Ποτισμένα είναι ακόμη με το αίμα των ηττημένων... Θυμάται η γης ακόμη. Θυμάται και πονά η πατρίδα ακόμη...
  

Αλλάξτε τα βιβλία. Παραχαράξτε την ιστορία κατά το δοκούν... Πάντα θα υπάρχει η σπορά. Και μόνον ένας διαβασμένος να έχει μείνει, και μόνον ένας να θυμάται και μόνον ένας να πονά από την αδικία στο συνάνθρωπο (όπως έλεγε ο Τσε Γκεβάρα), η σπορά θα υπάρχει...Τον στόχο σας δεν θα τον έχετε πετύχει...