Τίτλοι Τέλους...

«Οι ζευγάδες φεύγουνε μωρέ, η σπορά μένει»!... Με μια φράση του Χαρίλαου, σε μια ημέρα που τα «κινήματα» για τη νέα μάχη των καιρών μας (καθώς "εγκαινιάζονται" οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί) θα έπρεπε να συναντηθούν, επιλέγουμε να βάλουμε τους τίτλους τέλους…

Σε μια προσπάθεια που αποτελούσε επί πολλούς περισσότερους από τους 19 μήνες που ταξίδεψε, σκέψη… Σε μια προσπάθεια που ξεκίνησε από ένα μυαλό, επιχείρησε να διαχυθεί σε περισσότερα και έμελε να γίνει πράξη και να πάρει σάρκα και οστά από ένα  άλλο μυαλό… Ο στόχος της  προσπάθειας αυτής περικλειόταν στο όνομά του «ΔΩΡΙΣ» (η περιοχή μας), και «Radical» (ο τρόπος σκέψης που όχι τόσο θέλαμε να επιβάλλουμε, όσο να μυήσουμε έναν κόσμο… άλλα μυαλά). Το αν ο στόχος επετεύχθη ή όχι είναι ζήτημα ερμηνείας… Το μόλις προηγούμενο κείμενο από αυτό,  περιγράφει με νούμερα, άρα με αδιάσειστα στοιχεία την μια πλευρά του στόχου… Αυτήν που είχε επιτυχία… Η άλλη πλευρά του στόχου «πόσα μυαλά άνοιξαν», πόσα αμυδρά μειδιάματα μετατράπηκαν σε συντροφικά χαμόγελα, και πόσες τυπικές χειραψίες έγιναν εγκάρδια αγκαλιάσματα θα φανεί στην πορεία…

Αυτός ο κύκλος πάντως κλείνει εδώ. Όχι γιατί δεν έχει κάτι ακόμη να δώσει.  Αλλά γιατί έσπειρε… όσοι μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς έσπειρε, ας αναλάβουν την ευθύνη να πάνε το Radical παραπέρα. Υπάρχουν άλλοι κύκλοι που θα ανοίξουν από τους ίδιους ή και άλλους ανθρώπους για άλλες πλώρες, και άλλες ιστορίες.

Πεποίθησή μου είναι ότι τίποτα δεν πρέπει να μένει να σαπίζει… Ό,τι πράγματι αξίζει καλό είναι να ξέρει που τελειώνει ο κύκλος του. Στο ζενίθ του… Και όχι στην παρακμή του.  Όχι εκεί που άπαντες επιχειρούν να το βάλουν στο «κάδρο» και να το ενσωματώσουν. Είπαμε από την πρώτη στιγμή ύπαρξής του, ότι το ΔΩΡΙΣ Radical δεν ακολουθεί στεγανά. Δεν μπαίνει κάτω από ταμπέλες.  Δεν ακολουθεί «κομματικά χρώματα». Δεν του ταιριάζουν οι τακτικές.

Οφείλω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους 330 ακόλουθους στην ομάδα του fb που με αγωνία περίμεναν τα άρθρα μας. Στους 1.400 εγγεγραμμένους αναγνώστες στο blog, σε όλους όσοι παραμέρισαν τις διαφορές τους και έτειναν χείρα βοηθείας προς οτιδήποτε καινούργιο το Radical προσπάθησε να φέρει…

Οφείλω ακόμη ένα μεγαλύτερο «ευχαριστώ» σε όσους προσπάθησαν να το «ταμπελάρουν», να το ενσωματώσουν, να το υποβαθμίσουν ή να πλασάρουν τον εαυτό τους χρησιμοποιώντας το.  Γιατί όλα αυτά είναι τεράστιος πλούτος γνώσης.

Το Radical δεν τελειώνει εδώ… Εδώ κλείνει ο πρώτος κύκλος που άνοιξε… Μας γέννησε το  απότοκο ενός τεράστιου πληγωμένου κινήματος μετά το ηρωικό «ΟΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ»  της ντροπής… Επιλέγουμε να ρίξουμε την αυλαία σήμερα.  Ημέρα που η πιο καλά πολιτικά οργανωμένη –αυτή τη δεδομένη ιστορική στιγμή- δύναμη, το ΠΑΜΕ (αλλά και πολλές άλλες λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένες δυνάμεις) κατεβαίνουν στους δρόμους για το νέο «κίνημα» της εποχής μας. Αυτό των πλειστηριασμών. Με την ευχή κάποια στιγμή οι ομόκεντροι κύκλοι των «κινημάτων» να ενωθούν σε ένα μεγάλο οστικό κύμα…

Ελπίζω να αφήσαμε, τουλάχιστον στη Δωρίδα, όση σπορά ήταν ικανή για μια τέτοια αλλαγή.

«Οι ζευγάδες φεύγουν, μωρέ! Η σπορά μένει.
Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. 
Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη. Και οι κύκλοι επαναλαμβάνονται. 

Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα; Κούνια που σε κούναγε. 
Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο. Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους. 
Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω…»

"όσες και αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει" 

Γιάννης Κούγιας - Διαχειριστής