Γιώργος Αρτινόπουλος_ δημοτικός σύμβουλος δ. Δωρίδας: «Δεν προτεραιοποιούνται σωστά οι ανάγκες της Δωρίδας»

Ένα μήνα μετά την αρχική συνέντευξη στο Δωρίς Radical, από τον δήμαρχο Δωρίδας, συνεχίζουμε τις συνεντεύξεις δίνοντας βήμα και στις υπόλοιπες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου –όχι κατ’ ανάγκη με βάση την εκλογική τους δύναμη, αλλά τον χρόνο διενέργειας των συνεντεύξεων- προκειμένου να ακουστούν μέσα από το blog μας, όλες οι απόψεις –θέσεις & πιθανές αντιθέσεις.

Διευκρινίζουμε, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι το Δωρίς Radical θα διεκδικήσει να μιλήσει με τους επικεφαλής όλων των παρατάξεων, ευελπιστώντας να ανταποκριθούν, για την σφαιρική ενημέρωση των δημοτών της Δωρίδας…

Η δεύτερη συνέντευξή μας έγινε με τον κ. Γιώργο Αρτινόπουλο, δημοτικό σύμβουλο, εκλεγμένο με την παράταξη «Ενωτικό Κίνημα Ενεργών Πολιτών Δωρίδας», ο οποίος τονίζει ότι δεν προτεραιοποιούνται σωστά οι ανάγκες της Δωρίδας, μιλά για τη συνεργασία του με την δημοτική αρχή και θέτει την ανάγκη να γίνει ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο στην περιοχή.

Δ.R. Με τη συμμετοχή σας στο δημοτικό συμβούλιο τα τελευταία δυο χρόνια, θα θέλαμε να μας δώσετε μια εικόνα των πεπραγμένων. Πώς εκτιμάτε το έργο της δημοτικής αρχής; Θα χαρακτηρίζατε ομαλή τη συνεργασία σας με την δημοτική αρχή;

Γ.Α. Είναι υποχρεωτικό να υπάρχει μια συνεργασία στην περιοχή όχι μόνο από την δημοτική αρχή αλλά με οποιονδήποτε ασχολείται με τα κοινά. Στην περιφέρεια είναι λίγοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά, οπότε, ανεξαρτήτως των διαφορετικών θέσεων για επιμέρους ζητήματα, είναι υποχρεωτικό να συνεργάζεσαι για να υπάρχει αποτέλεσμα.

Όσον αφορά στον δικό μας δήμο, ναι υπάρχει συνεργασία στο πλαίσιο του να μπορεί να λειτουργήσει ο δήμος, πάρα ταύτα, θεωρώ ότι στη διετία ζωής της παρούσας δημοτικής αρχής, υπάρχουν σοβαρά ζητήματα στη συνοχή λειτουργίας του δήμου, των υπηρεσιών του και στη σχέση τους με τον κόσμο. Προβλήματα που βέβαια υπάρχουν από τη σύσταση των δήμων με τη σημερινή τους μορφή, λόγω του Καλλικράτη, καθώς το σύστημα δημιούργησε μεγάλους αχανείς δήμους, που δεν είναι εφικτό να διοικηθούν. Σε μας δε, υπάρχουν διάσπαρτες υπηρεσίες, ανεξέλεγκτες στη λειτουργία και το αποτέλεσμά τους, λόγω της μορφολογίας της περιοχής μας, αλλά και γιατί δεν διαχέονται οι κατάλληλοι πόροι στους δήμους. Ένα σημαντικό ζήτημα είναι ότι δεν έχουν προτεραιοποιηθεί σωστά τα προβλήματα.

Από το ‘10 έως σήμερα, ο δήμος Δωρίδας, ουσιαστικά δεν έχει να παρουσιάσει ένα σημαντικό έργο που να μπορεί να στηρίξει μελλοντική ανάπτυξη για την τοπική κοινωνία. Αυτό βέβαια δεν οφείλεται σε έναν κακό ή καλό δήμαρχο. Είναι ευρύτερο το πρόβλημα, σχετίζεται με τι στρατηγικό σχεδιασμό έχουν οι δημοτικές αρχές που πέρασαν, αλλά και τι ήθελαν οι κεντρικές κυβερνήσεις. Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή πιέζονται όλοι ασχέτως κεντρικής κυβέρνησης ή τοπικής κυβέρνησης, από την κοινωνία να παρουσιαστεί κάτι διαφορετικό. Υπάρχει σοβαρή συσσωρευμένη πίεση να εμφανιστεί έργο, και ο καθένας κοιτά να τη διαχειριστεί ανάλογα.

Δ.R. Υπάρχουν θέματα και αν ναι τι φύσης, στα οποία εκτιμάτε ότι θα έπρεπε να είχε ακολουθηθεί διαφορετική πορεία;

Γ.Α.  Κατ’ αρχήν, η πορεία που ακολουθείται από τον μέσο όρο των δήμων στα τοπικά πράγματα εδώ και δεκαετίες, που εμπνέεται από μια νοοτροπία «παίρνουμε χρήματα για να τα διαχειριστούμε, να δώσουμε 5 εργολαβίες να δείξουμε κάτι στην τοπική κοινωνία», είναι πλέον στείρα, λόγω οικονομικών συνθηκών. Λειτούργησε έως τώρα, έφερνε ψήφους, αλλά δεν είναι λειτουργικό το μοντέλο αυτό πλέον. Τα χρήματα που δίνονται γενικότερα στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι πλέον πολύ λιγότερα, οπότε πλέον απαιτούνται ικανοί και κατάλληλοι άνθρωποι να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση, δημιουργώντας σύγχρονους δήμους με λίγους πόρους, με ιεράρχηση των προβλημάτων κάθε περιοχής, με σχέδιο για υποτυπώδη έργα υποδομής έως τη διεκδίκηση μεγάλων έργων υποδομής, και ανάσχεση βασικών προβλημάτων, όπως αυτό της ανεργίας.

Δ.R. Μα είναι θέμα ικανότητας ή διαχείρισης, σε μια περίοδο που ενώ οι αρμοδιότητες των δήμων αυξάνονται, η χρηματοδότησή τους  υποχωρεί ραγδαία;

Γ.Α. Ξεκινώντας από την ικανότητα στη διαχείριση, μπορείς να φτάσεις και στην υλοποίηση ενός γενικότερου πολιτικού σχεδίου. Εμείς εδώ έχουμε 4 δημοτικές ενότητες, διάσπαρτες δημοτικές υπηρεσίες που μπορεί να λειτουργούν και με τοπικιστικούς όρους, και δύο χρόνια τώρα –αλλά και παλαιότερα βέβαια- δεν έχει εκπονηθεί ένα σοβαρό σχέδιο για να συνδεθεί όλο αυτό, ούτε σε επίπεδο τεχνολογίας, πόρων, ανθρώπων, ώστε να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες προς όφελος των πολιτών.

Δ. R.  Θα θέλαμε συγκεκριμένα την τοποθέτησή σας, πάνω σε δύο ζητήματα κομβικά για την περιοχή. Το πρώτο αφορά στο νεοσύστατο Λιμενικό Ταμείο στον Αγ. Νικόλαο, το οποίο ωστόσο, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ θα έχει ελάχιστες αρμοδιότητες έως ότου λυθούν ζητήματα διευθέτησης του αιγιαλού και το δεύτερο αφορά στην οικονομική αυτοτέλεια του Δήμου, και πώς αυτή συνδέεται με το αίτημα για αντισταθμιστικά οφέλη από το Μόρνο.

Γ.Α. Ωραία, ας τα πάρουμε όπως τα θέτετε. Όσον αφορά στο Λιμενικό Ταμείο, πρέπει να τονίσω ότι ούτως ή άλλως αποτελεί ένα εργαλείο για την περιοχή. Σαν δήμος φαίνεται ότι το εργαλείο το «πήραμε». Ωστόσο, το εργαλείο αυτό είναι αδύνατον να λειτουργήσει και να αποδώσει άμεσα. Προφανώς και πρέπει πρώτα να καθοριστούν οι χερσαίες ζώνες λιμένα και παραλιμένιες, ώστε να μπορέσει αυτό το εργαλείο να λειτουργήσει προς όφελος της περιοχής. Μελλοντικά το Ταμείο θα παρέχει χρηματική ροή και ανάπτυξη, αλλά αυτό το εργαλείο θα πρέπει να βρει τρόπους να το αξιοποιήσεις –ο ίδιος ο Δήμος- και σε ανθρώπινους πόρους και σε επίπεδο στρατηγικής ανάπτυξης.

Όσον αφορά στο δεύτερο θέμα, παρατηρώ ότι έχει γίνει μια προσπάθεια τους τελευταίους μήνες, να ξαναπιαστεί ένα θέμα, πραγματική διεκδίκηση της περιοχής, αυτό που αφορά στα αντισταθμιστικά οφέλη από το Μόρνο. Το θέμα δεν είναι βέβαια καινούργιο, χρονολογείται με χαρακτηριστικότερες τις πολλαπλές κινήσεις που είχαν γίνει και στο παρελθόν επί νομαρχίας Καραχάλιου που το είχε διεκδικήσει. Το ζήτημα αυτό, ενώ βρισκόμαστε σε δύσκολη οικονομική συγκυρία, ανακινείται από την παρούσα δημοτική αρχή –καθώς λήγει και η σύμβαση της ΕΥΔΑΠ το 2017 για τον ταμιευτήρα του Μόρνου- ζητώντας μάλιστα και συγκεκριμένο ποσό για το αντισταθμιστικό τέλος, ενώ γίνονται –μαθαίνουμε- και ταυτόχρονες κινήσεις με το δήμο Ναυπακτίας. Προσωπικά δεν διαφωνώ ότι πρόκειται για σοβαρό ζήτημα ή ότι δεν είναι μια δίκαιη διεκδίκηση. Πιστεύω ότι για να μπορέσεις να διεκδικήσεις κάτι σοβαρά, θα πρέπει να έχει γίνει μια σοβαρή μελέτη, αναπτυξιακού σχεδίου για το τι πρόκειται να λάβεις. Είναι δηλαδή ικανή συνθήκη να ζητούμε περί τα 2 εκατ. ευρώ ετησίως ως αντισταθμιστικό τέλος, στην παρούσα οικονομική συγκυρία; Μοιάζει να είναι επικοινωνιακός ο τρόπος με τον οποίο κινείται το θέμα, για να καλύψει άλλες ελλείψεις της δημοτικής αρχής και δεν διεκδικείται το θέμα με σοβαρότητα.

Δ.R. Εκτιμάτε λοιπόν ότι είναι διαφορετικά τα κομβικά ζητήματα για την ανάπτυξη της Δωρίδας και ποια είναι αυτά; Τι προτείνει η δική σας παράταξη;

Γ. Α. Ας πούμε ότι χωρίς να μειώνεται η σημασία των προηγουμένων θεωρούμε κομβικό να προχωρήσουν 2-3 μεγάλα έργα που εκκρεμούν στην περιοχή:

- Από το 2000, ο αναδασμός του Μόρνου έχει «καταπιεί» κυριολεκτικά 21 εκατ. ευρώ και υπάρχουν πολιτικές ευθύνες που μεταφέρονται από πολιτική ηγεσία σε πολιτική ηγεσία και από δημοτική αρχή σε κάθε επόμενη για το που πήγαν τα χρήματα, και γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί το έργο που θα έφερνε ανάπτυξη

-          Επίσης, το θέμα του Ταμιευτήρα Τολοφώνα για άρδευση, έργο που έχει μείνει ανεκμετάλλευτο, και εφόσον ολοκληρωθεί σε συνάρτηση με βιολογικούς καθαρισμούς, θα καταστήσει την περιοχή μας τουριστικά εκμεταλλεύσιμη. Και εκεί παραμένει ερώτημά μας, να δούμε τι χρήματα έχουν δοθεί σε μελέτες.

-          Δεν γίνεται λόγος δε για την αξιοποίηση της ορεινής Δωρίδας, την κτηνοτροφία, τον εναλλακτικό τουρισμό

-          Μέγα ερώτημα είναι και το τι γίνεται με το θέμα του οδικού άξονα, ένωσης της Εθν. Οδού Αθηνών- Λαμίας με την Ιόνια Οδό, το περίφημο διαγώνιο κομμάτι

-          Τέλος, όχι γιατί έχει λιγότερη σημασία, αλλά γιατί είναι ένα ‘δύσκολο’ έργο, δεν συζητείται τίποτε για την αξιοποίηση των Τροιζονίων.

Όσο για τα αντισταθμιστικά επειδή ρωτήσατε ξεχωριστά, εμείς έχουμε συγκεκριμένη πρόταση για τα αντισταθμιστικά του Μόρνου: και αυτή περιλαμβάνει μια εναλλακτική λύση. Αν δεν δοθούν κονδύλια, ως χρηματικό αντιστάθμισμα, θα μπορούσε ο δήμος μας να διεκδικήσει ένα αναπτυξιακό αντιστάθμισμα, δηλαδή ένα αναπτυξιακό έργο, που μπορεί να βγει το κονδύλι από το ΠΔΕ, ίσως από ΕΣΠΑ, ή από τα ευρύτερα χρήματα που δίδονται στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Δ.R. Σε γενικότερο πλαίσιο, με την ύφεση να συνεχίζει επί μακρόν και τις πολιτικές που ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας και το μνημόνιο, να μην αφήνουν πολλά περιθώρια, ποια εκτιμάτε ότι μπορεί να είναι τα αναπτυξιακά εργαλεία για τη Δωρίδα;

Γ.Α.  Επειδή σε ευρύτερα επίπεδα υπεισέρχονται παράγοντες που μας ξεπερνούν, μιας και αφορούν στον γενικότερο πολιτικό σχεδιασμό, στο επόμενο διάστημα, θα πρέπει να έχουν αναπτυχθεί αυτές οι πολιτικές, που θα βοηθήσουν την κοινωνική πολιτική και θα ξεφεύγουν από τον δημοσιονομικό πνιγμό.

Όσο για εμάς τοπικά, έχουμε έναν δήμο όπου έχουμε χάσει την εγγύτητα των πολιτών με τον δήμο. Δεν έχει αναπτυχθεί ποτέ ένα δίκτυο για να επικοινωνεί όλος αυτός ο δήμος μεταξύ του. Πρέπει να βρεις τρόπο να την προσεγγίσεις. Πρέπει πρώτα να δημιουργήσεις δεσμούς μέσα στο δήμο και για αυτό χρειάζεται, ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο, όχι μόνο για τη Δωρίδα, αλλά για ολόκληρη τη Φωκίδα.

Δ.R. Θα θέλαμε ένα γενικότερο πολιτικό σχόλιο. Υπάρχει τελικά ελπίδα για το άμεσο μέλλον μας;

Γ.Α. Εδώ και ενάμιση χρόνο το τοπίο φαίνεται να αλλάζει, με μικρά βήματα, αλλά εντοπίζω κάποιες διαφορές. Αν αυτό θα μετεξελιχτεί για να οδηγήσει τη χώρα σε διέξοδο θα φανεί σε ένα- δύο χρόνια. Ο κόσμος βρίσκεται σε 8 χρόνια κρίσης και 6 χρόνια μνημόνιο. Η κοινωνία ζητά ελάφρυνση, είτε αυτό αφορά στην ανεργία, είτε στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Πέρα από την οικονομική στενότητα και δημοσιονομική προσαρμογή αν δεν βρεθούν δίοδοι ελπίδας σε αυτά τα δύο πεδία, θα υπάρχει πρόβλημα. Προσωπικά βλέπω σημάδια αλλαγής και εκτιμώ ότι θα τελεσφορήσουν θετικά για την κοινωνία.