ΓΝΩΜΗ Radically_ Το σύγχρονο μήνυμα του ΕΑΜ ή παλεύοντας με τον 'εχθρό' του ΕΝΦΙΑ

Συμπληρώθηκαν αυτές τις ημέρες 75 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ – 27 Σεπτεμβρίου 1941)… Μια επέτειος που στους καιρούς που ζούμε, φαίνεται να αποκτά άλλο νόημα και νέες διαστάσεις…

Όχι γιατί τα μέλη του ΕΑΜ ήταν πολίτες που μετέτρεψαν εαυτόν με κόπο και πόνο σε στρατιώτες για την ελευθερία της χώρας από τον φασισμό και τη σκλαβιά των ξένων δυνάμεων, όχι γιατί μέσα από αυτό το ιδιάζον στην αρχή μόρφωμα οι συμμετέχοντες διαμόρφωσαν πολιτική άποψη και δράση, αλλά γιατί αυτό το περίεργο συνονθύλευμα εξαθλιωμένων, πεινασμένων πατριωτών, κατάφερε να δώσει απαντήσεις σε μείζονα καθημερινά προβλήματα του λαού. Έδωσε απάντηση στην πείνα, έδωσε απάντηση στην εξαθλίωση, έδωσε απάντηση στον αφελληνισμό, έδωσε απάντηση στο φόβο, δημιούργησε μια πανεθνική συλλογικότητα που πάλευε για κοινό κοινωνικό σκοπό κατ’ αρχήν και για ένα πανεθνικό όραμα κατόπιν… Γιατί το ΕΑΜ ξεκίνησε ως κίνημα και κατέληξε να αποτελεί δικό του ιδεολόγημα, με κορυφαίους στόχους: την υπεράσπιση της πατρίδας και τη στήριξη της χώρας σε δικές της δυνάμεις (πολιτικά και οικονομικά).

Όχι δεν κάνουμε μαθήματα ιστορίας από το ΔΩΡΙΣ Radical. Μας προβληματίζει όμως το γεγονός πως στις μέρες ‘σύγχρονης σκλαβιάς’ που ζούμε τα τελευταία 6 χρόνια (και αν ξεπεράσουμε τις αυτοαναιρέσεις του μεταλλαγμένου κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει να χαρακτηρίζει εαυτόν ‘αριστερά’, μόνο και μόνο για να καρπωθεί την υστεροφημία της, αλλά ουσιαστικά καταστρέφοντάς τη λεπτό προς λεπτό) υπάρχουν δυνάμεις της Αριστεράς, που ψελλίζουν την ιδέα της αυτοοργάνωσης, που μιλούν για ‘παραγωγική ανασυγκρότηση’ χωρίς να τη ‘γεμίζουν’ με νόημα, ενώ η ανάγκη για χειραφέτηση του ίδιου του λαού και ενεργοποίησή του σε μικρούς καθημερινούς αγώνες που θα γεννήσουν νέα προτάγματα είναι περισσότερο από επιτακτική…

Πολεμώντας τον ΕΝΦΙΑ… τον σύγχρονο εχθρό

Όταν μελετούσε ο Άρης τον Γληνό (την Διακήρυξη του ΕΑΜ δλδ) υπήρχε αναφορά του δεύτερου στα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας, όπου ρητά ανέφερε ότι ‘μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δεν σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι, ένοπλοι ή όχι…». Και τώρα τι; Και τώρα πως; Και τώρα, 6 χρόνια σύγχρονης σκλαβιάς, 2 χρόνια με σχεδόν απόλυτη υποστολή της σημαίας του αγώνα, απόρροια μιας συλλογικής αυταπάτης ότι ο κυβερνητισμός θα μας απάλλασσε ως δια μαγείας από την παγκόσμια υποταγή στην Τ.Ι.Ν.Α (there is no alternative), τι;

Είναι τώρα η στιγμή, να γυρίσουμε στην ιστορία μας, να κοιτάξουμε τις ρίζες μας, να εστιάσουμε στο πρόβλημα και να αυτενεργήσουμε. Τώρα έχουμε ΕΝΦΙΑ, τον σύγχρονο κεφαλικό φόρο που καλούνται να πληρώσουν οι χρόνια άνεργοι και απογοητευμένοι Έλληνες. Πώς το παλεύουμε αυτό, που ο ‘εχθρός’ (κυβέρνηση-δανειστές) έχουν ένα σύγχρονο νομικό εργαλείο, το Μνημόνιο, για να μας τυλίξουν σε μια κόλα χαρτί; Γιατί περιμένουμε εντολή άνωθεν για να αυτό-οργανωθούμε εναντίον του; Τώρα έχουμε το ΤΑΙΠΕΔ που ξεπουλά μπιτ-παρά γη, αέρα και θάλασσα. Η καταγγελία για αυτά δεν αρκεί… Πάλιωσε αυτό το ‘εργαλείο’ αντίδρασης… συριζοποιήθηκε με ό,τι αρνητική χροιά χωράει πλέον σε αυτή τη λέξη…Τώρα έχουμε το Νερό, σε έναν αγώνα που τον έδωσαν άλλοι πριν από εμάς σε άλλες χώρες-πειραματόζωα και –ω του θαύματος- κέρδισαν. Τώρα, ΟΜΩΣ, έχουμε συλλογικότητες αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά, κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα που η φτώχεια γιγαντώνεται. Έχουμε πρωτοβουλίες ενεργών κατοίκων που παρά την πολιτική τους απογοήτευση είναι ‘ζωντανοί’ και μετατρέπονται σε ‘ανθρώπινες ασπίδες’ μπροστά στον κίνδυνο πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών, ένα φαινόμενο που θα πολλαπλασιαστεί…

Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη μικρότερα, που χτίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης με δουλειά μυρμηγκιού, είναι ‘οι μικροί αγώνες’ του σήμερα, που θα τραγουδούσε ένας σύγχρονος Θούριος αν μπορούσε να γραφτεί… Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για την δόμηση και την δημιουργία ενός Κινήματος Πολιτικής Διεξόδου της χώρας, όπου η παραγωγική ανασυγκρότηση, η χειραφέτηση του κόσμου και η πολιτική σκέψη θα κυριαρχούν, ας αναλογιστούμε πόσο κοντά ή μακριά βρισκόμαστε σε αυτόν τον στόχο…

Η αντίσταση κάθε μικρής θεματικής ομάδας πολιτών, θεμέλιο διεξόδου

Ούτε με ‘ειδική φόρμουλα’ θα δομηθεί το Κίνημα, ούτε ένας ακόμη πολιτικός Μεσσίας (άτομο ή οργανισμός – κόμμα κ.λπ.) θα το φέρει, ούτε με αναστοχασμό και νέα νοηματοδότηση της ιστορίας, μόνο, θα προκύψει… Το Κίνημα Διεξόδου είναι ήδη εδώ, αρκεί να πάρει τα χαρακτηριστικά του ΕΑΜ… όσο θα υπάρχουν χωριά και δύσκολες Περιφέρειες σαν τη δική μας, όπου μια χούφτα άνθρωποι θα παλεύουν ενάντια σε θεούς και δαίμονες για να μην πλειστηριαστούν σπίτια συνανθρώπων μας, όσο θα υπάρχουν γειτονιές που θα ‘ζουν’ και θα ‘αναπνέουν’ για να συμμετέχουν σε Δίκτυα Αλληλεγγύης όπου οικογένειες ολόκληρες όχι μόνο βρίσκουν ένα πιάτο φαί που δεν έχει την ‘ταυτότητα’ της ελεημοσύνης, αλλά βρίσκουν δουλειά, μαθαίνουν την αξία της συμμετοχικότητας, δομούν χαρακτήρα και αξίες ζωής, όσο υπάρχουν Κοινωνικά Φροντιστήρια για τα παιδιά οικογενειών που έχουν πληγεί από την κρίση, όσο οι μικρές ανοργάνωτες πολιτικά –πολλές φορές- ομάδες πολιτών θα διαμορφώνουν τους όρους ζωής τους μέσα στην κρίση, τόσο τα χαρακτηριστικά του Κ.Π.Δ. θα χτίζονται μέρα με την ημέρα…

Η ‘αυτοοργάνωση’ που τόσο φαλκιδεύτηκε ως λέξη και ως έννοια από την αριστερά του προηγούμενου αιώνα (και την σημερινή κυβερνώσα), αποτελεί το Α για την δόμηση Κ.Π.Δ. Η κινητοποίηση των πολιτών, η ενεργοποίησή τους σε μικρές τέτοιες ομάδες δράσης για ένα ή περισσότερα θέματα, το ξύπνημα των συνειδήσεων και η οργανωμένη αντίδραση αποτελούν τα υπόλοιπα γράμματα της αλφαβήτου… Το ‘μαγικό’ συστατικό που θα συνδυάσει όλη αυτή την αέναη κίνηση του ανθρώπου ενάντια στην καταπίεσή του, ενάντια στην αξιοπρέπειά του –και που συνεχίζει να υπάρχει στην Ελλάδα της κρίσης, παρά την λαϊκή απογοήτευση- θα αποτελεί το Ω, που θα κλείσει τον κύκλο… Θα είναι αυτό η ‘πολιτικοποίηση’ των αγώνων αυτών; Ίσως ναι, ίσως η ιστορία μας φέρει μπροστά σε άλλα χνάρια… Το μόνο σίγουρο είναι πως η σκέψη, ο αναστοχασμός, η θεωρία δεν αρκούν την ώρα αυτή… Η κίνηση κάθε μικρής ομάδας, η συνέχιση της αντίστασης, ακόμη και αν αυτό βαφτιστεί από τα επιτελεία ‘πρακτικισμός’ είναι η μόνη σίγουρη λύση για να μπουν τα θεμέλια μιας κάποιας πολιτικής διεξόδου…

Μαίρη Ευθυμιάτου - Δημοσιογράφος *

* Οι ΓΝΩΜΕΣ που δημοσιεύει το ΔΩΡΙΣ Radical απηχούν την άποψη του αρθρογράφου