Είμαστε ό,τι παλεύουμε! Φωτορεπορτάζ από τις συγκεντρώσεις κατά του 4ου Μνημονίου

"Οι Έλληνες είμαστε θεατές των λόγων και ακροατές των έργων" ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

Θα μπορούσαμε να μην γράψουμε τίποτα άλλο σήμερα... Η παραπάνω ρήση -αφού σε όλους μας αρέσει να θυμόμαστε τους προγόνους μας- τα λέει όλα.... σε απλή "μετάφραση" θα μπορούσε να λέει "Είμαστε Ό,τι Παλεύουμε"...

Τις τελευταίες δύο ημέρες, η χώρα βρίσκεται ή για να είμαστε ειλικρινείς με το ρεπορτάζ μας, θα έπρεπε να βρίσκεται, σε πλήρη αναταραχή. Ο κόσμος θα έπρεπε να είναι στο πόδι:

* Τα μαγαζιά να κλείσουν γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τους κολοσσούς που στήνουν οι "ναι σε όλα" αποκιακές κυβερνήσεις δίπλα τους 
* Οι επιχειρήσεις μικρές και μεσαίες να κατεβάσουν ρολά γιατί όντως "δεν έχουν άλλα να πληρώσουν", ούτε στους ήδη κατεστραμμένους ασφαλιστικούς φορείς, ούτε στην τρύπα του χρέους
* Τα σχολειά και οι δάσκαλοι να πάρουν τα παιδιά από τα χέρια και να τους δείξουν ότι ο αγώνας γίνεται στους δρόμους, παράλληλα με τα βιβλία και ότι η κοινωνία προχωρά με διεκδικήσεις και όχι με "αριστεία made in capitalism"
* Οι δημόσιοι υπάλληλοι να είναι οι αλυσίδες που θα προστατέψουν τους μονίμως απροστάτευτους και έρμαια του κεφαλαίου ιδιωτικούς υπαλλήλους για να κατέβουν και

αυτοί στην απεργία, χωρίς να φοβούνται την επόμενη ημέρα....
* Τα Σώματα Ασφαλείας να είναι δίπλα στο λαό και να μην στέλνουν μόνο επιστολές διαμαρτυρίας σε τοπικούς βουλευτές (ονόματα να μην πούμε και υπολήψεις να μην θίξουμε) γιατί χάνουν το μισθάκο τους (που βέβαια με αυτόν θρέφουν τα παιδιά τους).....

Όλα αυτά θα μπορούσαν να συνέβαιναν εάν δεν είχαμε φτάσει στο σημείο Μηδέν... 
- Στο σημείο Μηδέν, όπου η 4η συνεχόμενη μνημονιακή επίθεση είναι τόσο συνολική και ραγδαία που ο μέσος νους δεν μπορεί καν να αντιληφθεί πόσο ολοκληρωτική είναι η καταστροφή.
- Στο σημείο Μηδέν, όπου στο άλλοτε παλλόμενο από οργή Σύνταγμα, μαζεύτηκαν -ναι- κάποιες χιλιάδες κόσμου, από τους οποίους απουσίαζε η ελπίδα και το όραμα. Είχαν μόνο συσσωρευμένη θλίψη που -προς τιμήν τους- προσπαθούσαν να την μετουσιώσουν σε οργή, γιατί γνωρίζουν καλά ότι η σημαία του Αγώνα δεν υποστέλλεται παρά τις ήττες. 
- Γιατί έχουν ακόμη λόγο να δώσουν στα παιδιά τους που τα έστειλαν στο εξωτερικό, μορφωμένους μετανάστες
- Γιατί ακόμη και σε αυτό το σημείο Μηδέν, που η ακυρωμένη ελπίδα, έχει ξεπουλήσει γη και ύδωρ (απολύτως κυριολεκτικά πλέον), είναι μόνον ο αγώνας που θα περισώσει πράγματα
- Γιατί ακόμη και σε αυτό το σημείο Μηδέν, που ο κατά τα άλλα "αριστερός αγωνιστής" υπουργός Οικονομικών, σε σπαστά ελληνικά, χλεύασε το λαό ότι προτιμά να παρακολουθεί τηλεσκουπίδια, αντί να αντιστέκεται στα ψέματά του, υπάρχει κόσμος με την ελπίδα στο βλέμμα του... 

Στο ΔΩΡΙΣ Radical δεν θέλουμε να σας πουλάμε παραμύθια... Ήμασταν στο δρόμο και τις δύο ημέρες... Πορευτήκαμε μαζί με το Εργατικό Κέντρο Ναυπακτίας- Δωρίδας, πορευτήκαμε μαζί με όλα σχεδόν τα μπλοκ στην Αντιμνημονιακή Συγκέντρωση που οργανώθηκε μετά το κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη. Πήγαμε παντού και μιλήσαμε με όλους...

"Ναι" το 4ο Μνημόνιο πέρασε ευκολότερα και πιο "ανώδυνα" για τους κυβερνώντας, από το 3ο και το 2ο. "Ναι" ο κόσμος παραμένει ακόμη μουδιασμένος και δεν εμπιστεύεται τις αυθεντίες της υπαρκτής (εδώ βάλτε ο καθένας ό,τι επίθετο του ταιριάζει) Αριστεράς... "Ναι" ο κόσμος δεν είναι πρόβατα να ακολουθεί και να χειροκροτεί για πάντα..."Ναι" ο κόσμος παραμένει εξοργισμένος και δεν εμπιστεύεται πια κανέναν..."Ναι" ο κόσμος δεν γουστάρει άλλο πατρόνες που του υποδεικνύουν τον "σωστό τρόπο" αντίδρασης... αναζητά και βρίσκει όπως μπορεί τις αντιστάσεις του..."Ναι" ο κόσμος κάθεται στον καναπέ του, κύριοι των επιτελείων...δεν πορεύεται μαζί σας. "Ναι" όμως, ο κόσμος αντιδρά και ελπίζει ακόμη: το αποδεικνύει στο χέρι βοηθείας που δίνει στο διπλανό του, στις κρυφές συζητήσεις που κάνει για να οργανώσει σε πρώτη φάση τη γειτονιά, για να δώσει τη μεγάλη προσωπική μάχη της αντίστασής του, για να μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τα παιδιά του και να πει χωρίς να ντρέπεται "και οι μικρές μάχες έχουν σημασία"... Σε αυτά τα "Ναι" λέμε εμείς "Ναι σε Όλα"... 

Τίποτα δεν χάνεται όσο δουλεύει το μυαλό μας...

Από την Ομάδα Διαχείρισης του ΔΩΡΙΣ Radical