Χαθήκαμε στις... αναλύσεις εδώ και μερικές ημέρες στο ΔΩΡΙΣ Radical προσπαθώντας να αντιληφθούμε τι κερδίσαμε (λέμε τώρα βρε αδερφέ!) και τι χάσαμε από το νέο μνημόνιο (ωχ συγχωρήστε μας το... παράπτωμα, συμφωνία θέλαμε να γράψουμε)....
Και εκεί που πελαγοδρομούσαμε σε κείμενα και αναλύσεις, βρήκαμε δύο σαφείς αποτυπώσεις της πραγματικότητας: η μία πιο "τεχνική ανάλυση", η άλλη πιο "λυρική".... Σας τις προσφέρουμε και τις δύο, ως τροφή για σκέψη. Θα μας πείτε τώρα "γιατί; αν είμαστε καλύτερα ενημερωμένοι θα μας τα πάρουν δυσκολότερα; Ε! ναι λέμε εμείς... θα μας τα πάρουν δυσκολότερα γιατί θα αντιδράσουμε ευκολότερα...
- Μια "λυρική" ματιά στο 4ο Μνημόνιο από το προσωπικό blog του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου (https://agriazwa.blogspot.gr/2017/04/45.html)...
Είπατε αντίμετρα;
Φέρτε 3,7% πρωτογενές και το 2018.
Αυτή ήταν η προσταγή του ΔΝΤ.
Σαν το ανέκδοτο με το στρατόπεδο συγκέντρωσης: Σήμερα θα φάτε χοιρινό. –Γιούπι. –Σκασμός γουρούνια.
Μία μέρα μετά την κυνική ομολογία Τόμσεν ότι το ΔΝΤ τα χει κάνει όλα λάθος.
Ο Σόιμπλε δήλωσε ακόμη πιο κυνικά πως θα ληφθούν κι άλλα μέτρα αν το 2018 η ελληνική κυβέρνηση δεν πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους. Μνημόνιο 5 δηλαδή.
Χοντρά παιχνίδια παίζονται από τις ντόπιες και ξένες ελίτ στις πλάτες ενός λαού που μαγεμένος από το αριστερό ξόρκι, δεν θέλει πλέον να αντιδράσει.
Η συνταγή είναι γνωστή και την έχει περιγράψει ο κύριος Σόιμπλε: για τα μάτια του κόσμου, η ελληνική κυβέρνηση κάνει πως αντιδρά δίνοντας τη δυνατότητα στους δανειστές να έχουν όλο και εξωφρενικές απαιτήσεις στις οποίες, κάθε φορά που έρχεται μια μεγάλη δόση, η κυβέρνηση σηκώνει τα πόδια του λαού ψηλά.
- Και μια οικονομοτεχνική - πολιτική ανάλυση, από τον δημοσιογράφο Γιάννη Κιμπουρόπουλο με τον ευφάνταστο τίτλο "Το πολιτικό αποτύπωμα του λευκού καπνού" εδώ
Η τεχνική συμφωνία κυβέρνησης – κουαρτέτου, χωρίς αμφιβολία, είναι βαριά. Πολύ βαριά. Τα μέτρα ύψους 2% του ΑΕΠ που προβλέπει για το 2019 και 2020 επιβαρύνουν δυο μεγάλες και πολύ συγκεκριμένες κατηγορίες ψηφοφόρων με χαμηλά εισοδήματα (συνταξιούχοι και μισθωτοί), ενώ τα θετικά «αντίμετρα», εάν και εφόσον η δημοσιονομική επίδοση του 2018 επιτρέψει την εφαρμογή τους, διαχέονται σε ένα θολό σύνολο «ευπαθών ομάδων», μη μετρήσιμων με ακρίβεια.
Ωστόσο, η συμφωνία έχει κι ένα παράδοξο, εκ πρώτης όψεως, πολιτικό πλεονέκτημα: δεν διαψεύδει κάποια ελπίδα ή προσδοκία της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινής γνώμης, που είναι «συμφιλιωμένη» - όπως καταδεικνύουν και οι δημοσκοπήσεις- με την ιδέα μιας περαιτέρω επιδείνωσης της κατάστασης στο εγγύς μέλλον.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου