Πάλι εδώ… Πάλι στους δρόμους… Πάλι απέναντι, από
την αδικία, την ξένη εξάρτηση, την ανελευθερία –και αυτή πια υπάρχει μπόλικη
και στην κατ’ επίφαση αστική μας δημοκρατία-, την κατάφωρη υποδούλωσή μας…
Πάλι εδώ είμαστε. Γιορτάζουν τα παιδιά μας στα
σχολειά την μόνη σύγχρονη λαϊκή εξέγερση… Τιμούμε εμείς τους νεκρούς του
Πολυτεχνείου. Τιμούμε τις γενιές που έδωσαν τη ζωή τους θυσία, που κάποιοι
ακόμη την σκυλεύουν. Άξιζε;
Την
απάντηση την δίνει ο άνθρωπος που φωτογράφησε το τανκ την ώρα που περνούσε πάνω
από τα κορμιά των φοιτητών του Πολυτεχνείου, Τέλης Σαρρηκώστας, λέγοντας: «Κάθε χρόνο στις
17 Νοεμβρίου, δεν παραλείπω να επισκέπτομαι το Πολυτεχνείο, κάνω τη βόλτα μου
στην περιοχή… Μου
έρχονται στο μυαλό όλες εκείνες οι τρομερές στιγμές. Νιώθω χαρά γιατί είμαι
σήμερα εδώ και μιλάω γι’ αυτές. Νιώθω θλίψη για εκείνους τους φοιτητές, όσα
πέρασαν… Όμως, σκέφτομαι, εκείνοι δεν ένιωθαν έτσι. Ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν για τον
σκοπό τους. Η αντίσταση των φοιτητών ήταν ο τάφος της χούντας. Είναι ήρωες».
Και εμείς, τι να πούμε εμείς οι μικροί, οι καθημερινοί, από τόσο μακριά…
Τα λόγια δεν αρκούν… Έχουν άλλωστε ειπωθεί πολλά. Να κρατήσουμε τη μνήμη, να
την διδάξουμε στα παιδιά, να την κάνουμε ζωντανή αντίσταση, να επαναφέρουμε τη
συλλογική μνήμη… Το να κρατήσουμε τη συλλογική μας μνήμη
ζωντανή, στην νέας κοπής αποικία που μας κατάντησαν να ζούμε, είναι κατ’ αρχάς
μεγάλη πράξη αντίστασης…
Eλάχιστος φόρος τιμής από την Ομάδα Διαχείρισης του ΔΩΡΙΣ Radical… Για να συνεχίσουμε να θυμόμαστε.
«Κι ο λαός κατέβηκε στους δρόμους.Κι άφησε πίσω του τη δημοκρατία της 20ής Απρίλη ’67, την ασφάλεια της προστασίας απ’ τους Μεγάλους -την ξένη εξάρτηση, που υποδουλώνει και φέρνει τυραννίες- αλλά και την ησυχία του -το ατομικό του καβούκι που τον έκοβε στα μέτρα της καθημερινής μονοτονίας, της απορρόφησης, της μιζέριας, της παθητικότητας, του φόβου.Για να πάρει στα χέρια του τη ζωή του, τον κόσμο.»
Tόνια
Μοροπούλου
Ο Κώστας
Καζάκος, απαγγέλλει «Αν
θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος του Τάσου Λειβαδίτη
Είσαι ο σύντροφός μου στη μάχη. Κράτα γενναία τα στενά που σου εμπιστεύτηκα· μην τα προδώσεις. Χρέος έχεις και μπορείς στο δικό σου τον τομέα να γίνεις ήρωας. Αγάπα τον κίνδυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω. Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ· ακολούθα μου.[…] Ν’ αγαπάς την ευθύνη. «Να λες. Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. […]Να ’σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. […]Πού πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα. Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε... Οι δυνάμες που δουλεύουν εντός μου, οι δυνάμες που με σπρώχνουν και ζω, οι δυνάμες που με σπρώχνουν και πεθαίνω είναι, σίγουρα, και δικές του δυνάμες. Δεν είμαι ένα μετέωρο αρίζωτο στον κόσμο. Είμαι χώμα από το χώμα του και πνοή από την πνοή του. Δε φοβούμαι μοναχός, δεν ελπίζω μοναχός, δε φωνάζω μοναχός μου.
Nίκος Καζαντζάκης
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ_
Ιστορική Μνήμη. Ποιός τη Ζωή μου Κυνηγά;
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ_
Αρχή της Λαϊκής Εξέγερσης
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ_
Εισβολή του τανκ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας & ο Σύλλογος
Γυναικών Άμφισσας (μέλος της ΟΓΕ), διοργανώνουν εκδήλωση για την επέτειο από
την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου 2016, στις 19.00 μμ στην αίθουσα
του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Δελφών, στην πλατεία Κεχαγιά στην Άμφισσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου