Το Ευπάλιο παίρνει άριστα στον πολιτισμό!

Η Ελέιν αντιλαμβάνεται την... ιδιαιτερότητα των αδερφών Μπρούστερ

Παρατεταμένο και ειλικρινές το χειροκρότημα για την θεατρική ομάδα του σχολείου Ευπαλίου, που παρουσίασε με θεατρική δυνότητα επαγγελματιών ηθοποιών, μια δύσκολη όσο και αστεία και ενδιαφέρουσα παράσταση με τίτλο "Αρσενικό & Παλιά Δαντέλα" το βράδυ του Σαββάτου, 21 Ιανουαρίου, στην Καλλιθέα, προσκεκλημμενη της Ένωσης Ευπαλιωτών Δωρίδος. Τα παιδιά του Ευπαλίου παίρνουν, αν μη τι άλλο, Άριστα (!) στον πολιτισμό...

Το ΔΩΡΙΣ Radical ήταν εκεί, φωτογράφισε την παράσταση και οφείλουμε να πούμε ότι διασκεδάσαμε αρκετά και ξεχωρίσαμε -υποκειμενική άποψη μεν- πολλά εκολαπτόμενα αστέρια, που θα μπορούσαν άνετα να σταθούν και σε επαγγελματικούς θεατρικούς θιάσους!

Μιλήσαμε με την "ψυχή" της προσπάθειας, την συνοδό-καθηγήτριά τους κα Γιάννα Κατσαρού, για την σημασία της προσπάθειας αυτής, και είναι πράγματι αξιοσημείωτα τα όσα μας είπε:

Δ.R. Γιατί θεατρική ομάδα και όχι κάποια άλλη πρωτοβουλία, σε ένα επαρχιακό σχολείο κα Κατσαρού;

Γ. Κ. Κατ' αρχάς να πούμε, ότι τα ίδια τα παιδιά ήταν αυτά που μας πίεσαν να δημιουργήσουμε τη θεατρική ομάδα. Τους δίνει "ανάσες" το θέατρο. Τα παιδιά ενθουσιάζονται, δείχνουν απεριόριστο ενδιαφέρον, γίνονται ομάδα πολύ περισσότερο από ότι εάν ασχολούνταν με άλλες σχολικές δραστηριότητες και ενώ πολλές φορές θυμώνουμε, τσακωνόμαστε, κουραζόμαστε, σε γενικές γραμμές περνάμε καλά, το ευχαριστιόμαστε όλοι και στο μέλλον θα αποτελεί για αυτά μια από τις καλύτερες -θέλω να πιστεύω- σχολικές τους αναμνήσεις.

Δ.R. Είναι μια απάντηση η θεατρική ομάδα, σε αυτό που ονομάζουμε "πολιτισμός στα χρόνια της κρίσης";

Γ.Κ. Ε ναι, βέβαια. Μην ξεχνάτε ότι στην ελληνική περιφέρεια, αισθανόμαστε πολλές φορές απομονωμένοι και αποκομμένοι από την κοινωνική ζωή, πόσω μάλλον από την τέχνη. Το θέατρο και η εμπλοκή των παιδιών όχι μόνο με το θέαμα, αλλά με την δημιουργία που προηγείται της παράστασης, δίνει εφόδια κοινωνικοποίησης στα παιδιά, τους δίνει μια απευθείας επαφή με τον πολιτισμό. Δημιουργούν εκείνα για την τοπική κοινότητα. Παράλληλα, με προσπάθειες δικές μας και των γονιών τους, που μας υποστηρίζουν απόλυτα, προσεγγίζουμε το θέατρο με όσους τρόπους μπορούμε. Έχουμε επισκεφθεί παραστάσεις στη Ναύπακτο, στην Πάτρα, στην Αθήνα. Σκοπός είναι να αγαπήσει αυτή η νέα γενιά τις τέχνες, να αγαπήσει το θέατρο.

Δ.R. Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στην "παραγωγή" του τελικού αποτελέσματος για εσάς;

Ζεστό και παρατεταμένο το χειροκρότημα

Γ.Κ. Εφέτος οφείλω να πω είναι ευκολότερα τα πράγματα, γιατί έχουμε και τη βοήθεια ακόμη μιας εκπαιδευτικού της κας Κατερίνας Νανοπούλου. Πάρα ταύτα, το θέατρο δεν είναι εύκολο πράγμα. Δεν είναι μόνο "σκηνοθετώ και εκτελώ". Είναι τα σκηνικά, οι πρόβες, ο ήχος, τα φώτα, ο συντονισμός. Και αυτό είναι το κέρδισμα για τα παιδιά μας. Τα σκηνικά τα φτιάχνουν μόνα τους. Βάζουν την ψυχή τους μέσα στην παράσταση και αυτό βγαίνει και στο χειροκρότημα. Εμείς με υπομονή και πολύ αγάπη θα συνεχίσουμε να παράγουμε πολιτισμό στο μικρό μας Ευπάλιο!

Τους ευχαριστούμε όλους για την εξαιρετική βραδιά. Συγχαρητήρια στους μικρούς ηθοποιούς: Βασιλάκη Δήμητρα, Ζέκα Ειρήνη, Καλούδη Σοφία, Καλούδη Ελένη, Δρόσου Δήμητρα, Ανδρεοπούλου Λαμπρινή, Κατσαρό Βασίλη, Λυμπεσάρι Νεκτάριο, Ζέκα Κωνσταντίνα, Φρομοζόπουλο Παναγιώτη, Διαμαντόπουλο Σπύρο, Ανδρεόπουλο Γιώργο

Οι δυο εξαιρετικές "θείες" με τους δύσκολους "ανιψιούς"

Η κα Κατσαρού, πλαισιωμένοι από γονείς και κοινό δέχεται συγχαρητήρια

Οι "θείες" έκλεψαν την παράσταση

Φαρμακερές "ατάκες" που σκόρπισαν πολύ γέλιο