Είναι μερικές ημέρες
που η κριτική περισσεύει. Που τα λόγια πρέπει να είναι μετρημένα. Που το
αίσθημα πένθους για την καταστροφή του πέμπτου αρχαιότερου μοναστηριού της Ελλάδας,
της ιστορικής Ιεράς Μονής Βαρνάκοβας, είναι μεγαλύτερο από κάθε «γνώμη». Μόνο
θλίψη, για όλους μας, για όλους αυτούς τους θρησκευτικούς, και πολιτιστικούς
θησαυρούς που έγιναν στάχτη…
Η καταστροφική
πυρκαγιά, λένε ξέσπασε από ένα μαγκάλι. Το μεγάλο μέρος ξυλοκατασκευών σε όλο
το μήκος της Μονής εύκολα την βοήθησε να επεκταθεί. Έως ότου φτάσουν στην
δύσβατη περιοχή της Μονής τα 6 πυροσβεστικά οχήματα από τη Ναύπακτο, η καταστροφή
ήταν ήδη μη αναστρέψιμη.
Το μοναστήρι μας χρονολογείτο
από το 1077, με ανεκτίμητους θησαυρούς τόσο θρησκευτικούς, όσο και
πολιτιστικούς (τα δάπεδα, τα σκεύη, τα μάρμαρα). Το
μοναστήρι της Βαρνάκοβας είναι απ’ τα αρχαιότερα της Χριστιανοσύνης , ιδρύθηκε
το 977 επί αυτοκράτορος Μανουήλ Ζ’ του Παραπινάκη . Εκεί έχουν ταφεί δύο
Αυτοκράτορες και τρεις Πατριάρχες. Η «Αγία Λαύρα της Ρούμελης» όπως ονομαζόταν
έχει διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στην Τουρκοκρατία, όσο και στους νεότερους
αγώνες του Έθνους, τόσο στην Κατοχή, όσο και στα μαύρα χρόνια του Εμφυλίου.
Θλίψη μόνο
θλίψη για την ιστορία της Δωρίδας μας που … κάηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου