Το 58% των ενεργών ή εν δυνάμει ενεργών Ελλήνων πολιτών, δηλώνει σε πανελλαδική έρευνα ότι "δεν είναι καλά". Ότι η κοινωνικο-πολιτική κρίση έχει επηρεάσει τον βαθμό αισιοδοξίας του για το μέλλον... Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως, δεν είναι ούτε η φτώχεια, ούτε οι ψυχολογικές διαστάσεις της... Είναι να συνηθίσουμε στην "αγαθοεργία" των ημερών, που ονομάζεται εταιρική κοινωνική ευθύνη και να μην προσπαθήσουμε να βάλουμε και εμείς το λιθαράκι μας "ν' αλλάξουμε τον κόσμο", γιατί όντως το έχει ανάγκη...
Μόλις χθες σχηματίστηκαν ουρές χιλιομέτρου σε έναν κεντρικό δρόμο της Αθήνας για να προμηθευτούν οι άνθρωποι...4 γκοφρέτες δωρεάν. Και μακριά από εμάς η όποια κριτική για τον κόσμο που μπήκε στη λογική να περιμένει ή ακόμη και ο οίκτος. Είναι σημείο των καιρών που ζούμε η ακραία φτώχεια που οδηγεί στο απόλυτο περιθώριο μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Ούτε θα μπούμε, στο ΔΩΡΙΣ Radical, στη λογική να σχολιάσουμε αν οι άνθρωποι στις ουρές ήταν Έλληνες, μετανάστες - πρόσφυγες, ηλικιωμένοι ή νεότεροι... Ήταν συνάνθρωποί μας και είναι γιορτές! Και το "μάνα εξ ουρανού"... οι 4 γκοφρέτες ήταν λέει στο πλαίσιο της κοινωνικής ευαισθησίας του Ιδρύματος του Στέλιου Χατζηιωάννου (νέας κοπής "ευεργέτης" και αυτός, με επιχειρηματικές ιδέες απολύτως "κοινωνικά ευαίσθητες" και με μεγάλο ποσοστό προβολής, βεβαίως βεβαίως)...
Την ίδια στιγμή στην Πενταγιού, οι 35 μόνιμοι χειμερινοί κάτοικοι, συνδέθηκαν με Ίντερνετ -άρα με τον "πολιτισμό" όπως αυτός προσομοιάζει στις μέρες μας- χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία μιας εταιρείας... Και οι κάτοικοι δέχθηκαν, προφανώς περιχαρείς και το αναπάντεχο δώρο και τα υπόλοιπα καλούδια της αμερικανικών συμφερόντων εταιρείας, η "αγαθοεργία" της οποίας θα μπει πιθανώς σε λίστες διεθνών/εθνικών βραβείων για την "κοινωνική ευαισθησία" της ή μπορεί και να επιδοτηθεί για τον βαθμό κοινωνικής ευθύνης της...
Σε ένα κράτος που δεν έχει πλέον την παραμικρή δυνατότητα, να διατηρήσει κάποια από τα
βασικά στοιχεία του "κοινωνικού κράτους" ζωντανά, που οι κυβερνήσεις του έχουν χάσει και το τελευταίο φύλλο συκής για να κρυφτούν, η ιδιωτική πρωτοβουλία με τη μορφή πακέτων "Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης", αναλαμβάνει να υποκαταστήσει ρόλους ευεργετών...
Θα μας πείτε, γιορτές έρχονται...που είναι το κακό; Ο κίνδυνος -αν όχι "κακό"- είναι σταδιακά να συναινέσουμε στην παραίτηση, να μετατραπούμε όλοι από απογοήτευση και ανημποριά στον υπάκουο στρατό κάθε είδους "εταιρικής κοινωνικής ευθύνης", χωρίς να βάλουμε -έτσι για την τιμή των όπλων- το λιθαράκι μας στην αέναη προσπάθεια των ανθρώπων "ν' αλλάξουμε τον κόσμο γιατί το έχει ανάγκη", κατά τον Μπρεχτ...
Και όπως γράφει και ο γιορτινός ΔΡΟΜΟΣ της Αριστεράς: "Χρονιάρες μέρες, όσο κι αν χρειαζόμαστε την ζεστασιά της ελπίδας και της πίστης σε κάτι καλύτερο, αυτό δεν θα προκύψει από κάποιο «θαύμα». Δεν είναι λίγη η αγάπη που κυκλοφορεί μέσα και γύρω μας, μα δυστυχώς δεν φτάνει. Στο προηγούμενο τεύχος ξεχάσαμε να βάλουμε τον τίτλο του ποιήματος του Μπρεχτ στο εξώφυλλο. Αυτός ήταν: «Άλλαξε τον κόσμο, το έχει ανάγκη». Να αλλάξουμε την οπτική που βλέπουμε τον κόσμο, να αλλάξουμε τον εαυτό μας, να συμβάλλουμε στο να αλλάξει ο κόσμος. Το χρωστάμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, στον τόπο μας. Καλές γιορτές!"
Την ίδια στιγμή στην Πενταγιού, οι 35 μόνιμοι χειμερινοί κάτοικοι, συνδέθηκαν με Ίντερνετ -άρα με τον "πολιτισμό" όπως αυτός προσομοιάζει στις μέρες μας- χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία μιας εταιρείας... Και οι κάτοικοι δέχθηκαν, προφανώς περιχαρείς και το αναπάντεχο δώρο και τα υπόλοιπα καλούδια της αμερικανικών συμφερόντων εταιρείας, η "αγαθοεργία" της οποίας θα μπει πιθανώς σε λίστες διεθνών/εθνικών βραβείων για την "κοινωνική ευαισθησία" της ή μπορεί και να επιδοτηθεί για τον βαθμό κοινωνικής ευθύνης της...
Σε ένα κράτος που δεν έχει πλέον την παραμικρή δυνατότητα, να διατηρήσει κάποια από τα
Θα μας πείτε, γιορτές έρχονται...που είναι το κακό; Ο κίνδυνος -αν όχι "κακό"- είναι σταδιακά να συναινέσουμε στην παραίτηση, να μετατραπούμε όλοι από απογοήτευση και ανημποριά στον υπάκουο στρατό κάθε είδους "εταιρικής κοινωνικής ευθύνης", χωρίς να βάλουμε -έτσι για την τιμή των όπλων- το λιθαράκι μας στην αέναη προσπάθεια των ανθρώπων "ν' αλλάξουμε τον κόσμο γιατί το έχει ανάγκη", κατά τον Μπρεχτ...
Και όπως γράφει και ο γιορτινός ΔΡΟΜΟΣ της Αριστεράς: "Χρονιάρες μέρες, όσο κι αν χρειαζόμαστε την ζεστασιά της ελπίδας και της πίστης σε κάτι καλύτερο, αυτό δεν θα προκύψει από κάποιο «θαύμα». Δεν είναι λίγη η αγάπη που κυκλοφορεί μέσα και γύρω μας, μα δυστυχώς δεν φτάνει. Στο προηγούμενο τεύχος ξεχάσαμε να βάλουμε τον τίτλο του ποιήματος του Μπρεχτ στο εξώφυλλο. Αυτός ήταν: «Άλλαξε τον κόσμο, το έχει ανάγκη». Να αλλάξουμε την οπτική που βλέπουμε τον κόσμο, να αλλάξουμε τον εαυτό μας, να συμβάλλουμε στο να αλλάξει ο κόσμος. Το χρωστάμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, στον τόπο μας. Καλές γιορτές!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου